* นศ.สจล.ฝึกงานไร่กล้อมแกล้ม

iieszz · ตอบ: 06/05/2011 4:59 pm ชื่อกระทู้: 6-04-54

ห่อผลฝรั่งแป้นสีทอง.....

1. ครบทีม เอ้า...พวกเรา รุมกันเลย เอ้ย ลุยกันเลย

2. ขั้นตอนแรกของการห่อผลฝรั่งแป้นสีทอง ต้องฉีดน้ำสมุนไพร ทำความสะอาดผลก่อน ระหว่างนั้นก็แกะเอา
กลีบเลี้ยงที่อยู่บริเวณก้นผลออกด้วย เพราะส่วนนั้นคือแหล่งสะสมของแมลงศัตรูพืชจำพวก เพลี้ย มด เป็นต้น

3. ขั้นตอนที่ 2 ห่อด้วยถุงพลาสติก ถุงพลาสติกต้องเจาะรูเพื่อระบายน้ำและอากาศด้วย การห่อถุงพลาสติก
เพื่อป้องกันแมลงศัตรู โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวร้ายอย่าง"แมลงวันทอง"

4. โบ๊ท.ขออาบน้ำผลด้วยคนครับ

5. ขั้นตอนที่ 3 ห่อทับด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์เพื่อป้องกันแสงแดด ทำให้ผิวฝรั่งสวยเสมอกัน ขายได้ราคาดี

6. ผลสำเร็จจากการห่อก็จะมีหน้าตาประมาณนี้แหละค่ะ การห่อจะมีลักษณะอย่างไร ขึ้นอยู่กับความถนัดและ
ประสบการณ์ของคนห่อเอง

7. ต้นนี้ผลงานของมือใหม่หัดห่อค่ะ

8. ขวดนี้คือน้ำสมุนไพรป้องกันและกำจัดแมลง สูตรของเราทำเองค่ะ ประหยัดต้นทุนได้อีกเยอะ

เสริม :
- ไม้ผลขณะอยู่บนต้นอย่าง ฝรั่ง. ชมพู่. กระท้อน. พุทรา. มะเฟือง. ถ้าไม่ห่อผลละก็ อย่าหวังว่าจะได้กินแลย เพราะนอกจากแมลง
วันทองแล้ว คุณภาพเนื้อจะไม่ดี (แข็ง กระด้าง) แล้ว ขนาดผลก็จะๆไม่โตด้วย

- ห่อผลฝรั่ง ครั้งแรกเมื่อขนาดผลประมาณเท่ามะนาว ห่อครั้งที่ 2 เมื่อผลโตได้ราว 50% และห่อครั้งที่ 3 เมื่อก่อนเก็บประมาณ 7 วัน
ทุกครั้งที่ห่อต้องทำความสะอาดผิว แล้วฉีดพ่นสารสมุนไพรป้องกันกำจัดเชื้อราแมลง และหนอนทุกครั้ง ทำแบบนี้ได้ รับรองคุณภาพทั้ง
ผิวและเนื้อจะดีมากๆ

- การห่อแบบประณีต ต้องห่อแบบ 3 ชั้น โดยห่อชั้นในด้วย "ผ้ายืด" ก่อน แล้วห่อซ้อนด้วยถุงพลาสติก จากนั้นจึงห่อด้วยกระดาษ แล้วก็
ต้องทำซ้ำ 3 รอบ เหมือนห่อปกติด้วย นั่นแหละสุดยอดฝรั่งชาววัง..........

- บำรุงฝรั่งทางใบด้วย "ยูเรก้า 4:1:2" กับให้ทางรากด้วย 3:1:2 จะให้ได้ไซส์ผลขนาด 1.5-1.8 กก. ขนาดผลใหญ่มากแต่คุณภาพ
เนื้อไม่ดี เนื้อหยาบ เปลือกแข็ง เพราะฉนั้นจึงควรบำรุงทางใบด้วย "ยูเรก้า 3:1:2" ตามปกติ แล้วก็ไม่ต้องให้ทางรากด้วย แบบนี้ดีเท่ากับ
ประหยัด.......................................(ลุงคิม)

iieszz · ตอบ: 07/05/2011 8:30 pm ชื่อกระทู้: 7-05-54

บำรุงผลแก่ก่อนเก็บเกี่ยว (เร่งหวานมะม่วง) ....

1. บำรุงผลแก่ก่อนเก็บเกี่ยว สูตรเร่งหวานด้วย 0-21-74 + Ca.B + ธาตุรอง-ธาตุเสริม หรือจะเติมกลูโคส
เข้าไปด้วยเพื่อเป็นน้ำตาลทางด่วนก็ได้ค่ะ ผสมกันใส่ถังฉีด ได้ที่ทีมที่ 1 พร้อม

2. ประเภทเดี่ยวก็มีนะครับ ส่งเข้าแข่งขันโดย อัลกออิดะห์ ต้น.....สู้ ๆ

3. ทีมนี้ก็พร้อมแล้วค่ะ สบายอยู่แล้ว

4. เอ้าเปลี่ยนทีม ว่าแต่ทีมนี้มันดูแปลก ๆ นะเนี่ย

5. น้องอ๋อมแอ๋ม ส่งเข้าแข่งขันโดย กลุ่มแม่บ้านบ้านโคกสง่า อ๋อมแอ๋มก็ไม่ยอม
หรอกค่ะ สู้ตายอยู่แล้ว เอ้า หวาน ๆ เข้านะจ๊ะน้องมะม่วง หวานให้ได้ครึ่งหนึ่งของ
คนฉีดก็พอ เดี๋ยวหวานเลี่ยนเกินนะจ๊ะ

6. น้องบ๋อมแบ๋ม ส่งเข้าแข่งขันโดย ดอยตะหลุ่มตุ่โป๊ะ (มาไกลนะเนี่ย)
ใครล่ะจะสู้บ๋อมแบ๋มได้ ถอนตัวซะยังทันนะคะ

7. น้องกันดั้ม ส่งเข้าแข่งขันโดย สมาคมควายไทย (ฟังจากชื่อผู้ส่งเข้าแข่งขันแล้วกินขาดเลยทีเดียว
ผู้เข้าแข่งขันคงถึกน่าดู) หน็อยแน่ะ เริ่มจากจัดการโฆษกก่อนเลยดีมั้ย

ผลสุดท้ายของการแข่งขันก็กินกันไม่ลง เพราะเราทุกคนเป็นเพื่อนกันถึงจะมาจากต่างที่ต่างแดนก็เถอะ
แต่ตอนนี้เรามีหัวใจเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ด้วยการหล่อหลอมจากไร่กล้อมแกล้ม และลุงคิมที่รัก จะชนะ
อะไรตอนนี้ก็คงไม่สำคัญ เท่ากับการขอชนะใจคุณลุงคิมนะคะ Very Happy

เสริม :
มะม่วงชุดนี้ กะว่าจะเก็บในอีก 20 วันข้างหน้า เพราะจากสุ่มเก็บผลบางส่วนมาดูเห็นว่าแก่จัดแล้ว แต่เนื่องจากช่วง 2-3 อาทิตย์ที่ผ่านมา
มีฝนตกตลอด เกรงคุณภาพจะไม่ดีพอ เพราะต้นได้รับ N. จากฝนมาก จึงจำเป็นต้องให้ปุ๋ยสูตร "เร่งหวาน" สัก 2 รอบ ห่างกันรอบละ
5-7 วัน แล้วเก็บเกี่ยวหลังให้รอบสุดท้าย 5-7 วัน

รุ่นปีก่อนๆที่ผ่านมา ผลไม้ทุกตัวที่ไร่กล้อมแกล้มไม่มีการให้ปุ๋ยทางบใบสูตร "เร่งหวาน" แม้แต่ครั้งเดียว แต่ก็อร่อย หวาน รสจัดจ้าน
ได้ นั่นเป็นผลจากการบำรุงด้วยธาตุรอง/ธาตุเสริม อย่างสม่ำเสมอโดยไม่มีฝนเข้ามาเป็นตัวแปรนั่นเอง

ปกติการให้ปุ๋ยสูตร "เร่งหวาน" ทางใบนั้น จะต้องงดให้น้ำทางรากอย่างเด็ดขาด แต่เนื่องจากช่วงนี้เป็นหน้าฝน เพื่อเป็นการประกันความ
แน่นอนในการให้ปุ๋ยสูตร "เร่งหาน" จำเป็นต้องมีแผน 2 รองรับ นั่นคือ ระหว่าง 5-7 วัน หลังจากให้ทางใบไปแล้วมีฝนตกลงมา จะต้อง
ให้ทางใบซ้ำทันทีในวันนั้นหลังใบแห้ง หรืออย่างช้าก็วันรุ่งขึ้น แล้วเว้นไปอีก 5-7 วัน จึงให้รอบต่อไป

สภาพอากาศ (ฝน) แบบนี้ ไม่แน่ว่าจะต้องบำรุงด้วยสูตร "เร่งหวาน" 2 รอบ ก็พอ อาจจะต้องบำรุง 3-4 รอบก็ได้ ต้องดูฝนเป็นตัวแปร

กรณีปุ๋ย "เร่งหวาน" ทางราก ซึ่งปกติควรให้ 8-24-24 หรือ 13-13-21 นั้น คราวนี้ไม่ให้ เพราะสภาพโครงสร้างดิน (ทราย-เหนียว
จัด) มี P. & K. มากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว กอร์ปกับประวัติที่ผลไม้ทุกตัวก็หวานจัดได้ทั้งๆที่ไม่ได้ให้ปุ๋ย "เร่งหวาน" ทั้งทางใบ-ทางราก กับ
ตัวอย่างที่ "คุณมงคล" เอาเขียวใหญ่ที่เร่งหวานทั้งทางใบและทางรากไปชิม แล้วบอกว่าหวานจัดจนแสบคอ ก็พอจะเป้นเหตุผลยืนยัน
ได้...................................(ลุงคิม)

kimzagass

มันสำปะหลัง

ดิน
สิ่งสำคัญที่ผู้ปลูกพืชควรรู้และเข้าใจ ในพื้นที่ที่ตนมีอยู่ มีสภาพดินเป็นแบบไหน เหมาะสมกับพืชชนิดใด หรือคิดอีกแบบ เราต้องการ
ปลูกพืชอะไร ก็หาเลือกซื้อพื้นที่ ที่มีความเหมาะสม จะเป็นการดีต่อผลิตผล ทั้งด้านคุณภาพและปริมาณ จะเพิ่มสูงขึ้น

ในมันสำปะหลัง ดินที่มีความเหมาะสมเป็นดินที่มีความร่วนซุย เพราะมันสำปะหลังเป็นพืชลงหัว เช่น ดินทรายร่วน ดินทรายเหนียว
ดินร่วนเหนียว

แต่ในสถานการปัจจุบัน เกษตรกรปลูกมันสำปะหลังแบบทิ้งขว้าง ไร้การดูแล จึงเกิดปัญหา ดินเสื่อมโทรม ดินเป็นทรายจัด ดินแน่น
ไม่มีอินทรียวัตถุ เกิดชั้นดินดาน ส่งผลให้ต้นมันสำปะหลังอ่อนแอ โรคและแมลงเข้าทำลายได้ง่าย ผลผลิตลดลงอย่างมาก

หากจะแก้ปัญหาคงต้องเริ่มที่ตัวเกษตรกรเอง ปรับความคิดใหม่ เตรียมตัวพร้อมรับกับความเปลี่ยนแปลง สร้างนิสัยความประณีต ในการ
ทำการเกษตรทุกขั้นตอน อย่างละเอียดรอบคอบ

เริ่มกันตั้งแต่ดิน ดินที่เปิดป่าใหม่มักไม่พบปัญหากวนใจให้ต้องแก้ไขมาก ความอุดมสมบูรณ์ของดินยังมีอยู่มาก
ในกรณีที่พื้นที่มีการใช้ประโยชน์อย่างต่อเนื่อง ไม่ได้รับการปรับปรุงบำรุงดินเลย ปัญหาที่พบก็สาหัสอยู่ไม่น้อย แต่สามารถแก้ไขได้ไม่
อยากอย่างที่คิด โดยปัญหาแรกที่ควรมองนั้นคือ ชั้นดินดาน เป็นปัญหาที่ใหญ่พอสมควรและต้องแก้โดยด่วนหากมีการตรวจพบ

สาเหตุของชั้นดินดาน เกิดจากการกดทับของวัตถุที่มีน้ำหนักมากบนพื้นดิน ยิ่งน้ำหนักมากเท่าไหร่ ใช้เวลานานเท่าไหร่ ความแข็ง
ความหนา ก็จะมากขึ้นเท่านั้น ตัวอย่างเช่น เครื่องจักรกลการเกษตรไม่ว่าจะเป็น รถไถ รถเกี่ยว รถบรรทุกเป็นต้น
ส่งผลให้ระบบรากของมันสำปะหลังมีประสิทธิภาพลดต่ำลง รากไม่สามารถชอนไชทะลุชั้นดินดานได้ หาอาหารได้น้อย หัวมันมีขนาดเล็ก
จำนวนน้อยหัว คุณภาพแป้งต่ำ ได้น้ำหนักน้อย ต้นเหลืองโทรมและตายในที่สุด หากมีฝนตกปริมาณมาก น้ำซึมผ่านชั้นดินดานได้ช้า
จะเกิดน้ำขังรากหรือหัวมันที่ถูกแช่น้ำ ทำให้เน่า และตายในที่สุดเช่นกัน

การแก้ไข เมื่อพบชั้นดินดาน ใช้รถไถระเบิดดินดาน ตามความลึกที่ตรวจพบ ซึ่งต้องใช้ต้นทุนที่สูงขึ้น แต่แลกมาซึ่ง ผลตอบแทนที่มีค่า
มาก เกษตรกรหลายราย ยอมที่จะเผชิญกับดินดาน เพราะกลัวการสูญเสียต้นทุนที่สูงขึ้น และหรือ ไม่มีความสนใจในพื้นที่ทำกินของตน
ไม่รู้ว่าเกิดชั้นดินดานขึ้น สันนิษฐานไปต่างๆนาๆ ที่พืชเน่าเสียล้มตาย ผลผลิตต่ำ เกิดจากขาดปุ๋ยนั้นปุ๋ยนี้ เพราะเป็นโรค โดนศัตรูพืชเข้า
ทำลาย หรือโทษแม้กระทั่ง เทวดาฟ้าดิน

หลังจากไถระเบิดดินดานแล้ว ไถดะด้วยผาล 3 กลับหน้าดิน ตากดินไว้ 15 วัน เมื่อตากแดดครบวัน ใช้ยิปซัมโรยให้ทั่วพื้นที่ ใน
ยิปซัมมี แคลเซียม ที่เป็นประโยชน์ในด้านคุณภาพของผลผลิต และจับตัวกับอนุภาคของดิน ขั้นกลางระหว่างดินกับดินไว้ ดินจึงมี
ความร่วนซุย แล้วโรยตามด้วย ปุ๋ยหมัก เศษซากพืช มูลวัว มูลไก่ หรือขี้มันสำปะหลัง โดยสิ่งเหล่านี้เป็นอินทรียวัตถุ ทำให้ดินร่วน
ซุย เติมสารอาหารให้แก่ดิน โดยที่พืชสามารถนำไปใช้ได้ต่อไป

แต่การที่พืชจะนำไปใช้ได้นั้น ต้องผ่านกระบวนการย่อยสลาย ให้เป็นโมเลกุลเดี่ยว ด้วย จุลินทรีย์ในดิน ในแต่ละพื้นที่ จะมีจุลินทรีย์
ประจำถิ่นอยู่แล้ว ซึ่งมีความแข็งแรงตายยาก แต่บางครั้งจุลินทรีย์ในท้องถิ่น มีปริมาณน้อยเกินไป การย่อยสลายเป็นไปได้ช้า ควรเพิ่ม
จุลินทรีย์ให้มากขึ้น โดยนำจุลินทรีย์ มาเลี้ยง เช่นจุลินทรีย์หน่อกล้วย จุลินทรีย์ใช้สารรสหวานเป็นแหล่งพลังงาน สารรสหวานที่มีราคาถูก
หาได้ง่ายที่สุด คือ กากน้ำตาล นำจุลินทรีย์ที่เลี้ยงไปเติมให้ดิน และหรือ เติมกากน้ำตาล บนพื้นที่เพราะปลูก เพื่อให้แหล่งพลังงานกับ
จุลินทรีย์ท้องถิ่น จะมีการเพิ่มจำนวนเองตามธรรมชาติ และอาจจะมีการใช้ปุ๋ยเคมีรองพื้นร่วมด้วย แล้วทำการไถย่อยดินพร้อมกับกลับอินทรีย์
วัตถุที่เติมลงไปด้วย

หากยังไม่มีความมั่นใจเพียงพอในสภาพดิน หลังจากระเบิดดินดานแล้ว หว่านพืชตระกูลถั่ว ซึ่งมีประสิทธิภาพสูงในการตรึง ไนโตรเจน ให้
ทั่วพื้นที่ เช่น ถั่วพล้า ปอเทือง ถั่วเขียว ขอแนะนำใช้ถั่วเขียว หาซื้อได้ง่าย ราคาถูก โตไว แต่คงต้องมีการดูแลให้น้ำบ้าง เมื่อออก
ดอกแล้วให้ไถกลบเป็นปุ๋ยพืชสด ในช่วงออกดอก พืชจะมีปริมาณสารอาหารสูงสุด แล้วดำเนินการต่อ ดังที่กล่าวข้างต้น

เมื่อไถย่อยดินปรับหน้าดินเรียบร้อยแล้ว ขั้นตอนต่อไป ทำการยกร่อง ให้สูงงประมาณ 1 ฟุต ระยะแถวห่างกัน 1.2 เมตร ระยะห่าง
ระหว่างต้น 80 ซม. ระยะนี้นับว่าเป็นยะที่มีความเหมาะสมที่สุดในการปลูกมันสำปะหลัง ให้ผลผลิตสูง สามารถใช้รถไถเดินตามทำรุ่น
หญ้าระหว่างแถวได้

สำหรับในเรื่องของระยะการปลูกมันสำปะหลัง เกษตรกร มักปลูกในระยะชิด เน้นที่ปริมาณ แต่ไร้ซึ่งคุณภาพ เมื่อเทียบกับการปลูกในระยะ
ที่เหมาะสม รากสามารถยืดได้ยาวและกว้างหัว มันจึงยาวและใหญ่ ต่างจากระยะชิด ที่หัวสั้นเนื่องจากเมื่อรากมันสำปะหลังมาชนกัน รากจะ
หยุดการยืดยาว รากมีพื้นที่หาน้ำและอาหารน้อย การสะสมแป้งในหัวน้อยตามไปด้วย ผลผลิตที่ได้ไม่มีคุณภาพ ปริมาณแป้ง น้ำหนักสดต่ำ

น้ำ
เกษตรบางราย มักคิดว่ามันสำปะหลังเป็นพืชไร่ไม่ต้องการน้ำ ปล่อยให้ได้น้ำตามธรรมชาติ ถ้าให้น้ำไปจะทำให้หัวเน่า

พืชทุกชนิดบนโลก ต้องการน้ำ แตกต่างกันที่ ปริมาณ จะมากจะน้อยก็แล้วแต่ชนิดพืช และในพืชแต่ละชนิด ก็มีระยะการเจริญเติบโตที่แตก
ต่างกันไป แต่ละระยะก็มีความต้องการน้ำที่แตกต่างกันไปด้วย มันสำปะหลัง ก็เช่นเดียวกัน แต่กว่าจะคิดถึงเรื่องนี้ ต้องคิดก่อนว่า จะหาน้ำมา
จากไหน ในบางพื้นที่ไม่มีน้ำ ย้อมเป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่

การแก้ไขเรื่องนี้ มีให้เลือกไม่มาก ขุดบ่อบาดาล แล้วทำบ่อน้ำไว้กลางแปลง ซึ่งต้องใช้ต้นทุนสูงขึ้น แต่แลกกับความคุ้มค่ากับสิ่งที่ได้มา
เมื่อมีน้ำแล้ว การกำหนดการให้น้ำก็ไม่ใช่เรื่องยาก ซึ่งมีทางเลือกให้ว่าจะให้น้ำแบบไหน โดยมันสำปะหลังส่วนมากมีการให้น้ำอยู่ 2
แบบ คือ สปริงเกอร์ และระบบน้ำหยด ปัจจัยที่เป็นตัวกำหนดรูปแบบการให้น้ำมันสำปะหลัง คือ ปริมาณน้ำ ดิน ภูมิประเทศ

เมื่อระบบการให้น้ำเรียบร้อยแล้ว ต้องทำความเข้าใจถึงธรรมชาติของมันสำปะหลัง แบ่งระยะการเจริญเติมโตของมันสำปะหลังเป็น 4 ระยะ
1.ระยะท่อนพันธ์งอก
2.ระยะพัฒนาทรงพุ่ม
3.ระยะลงหัว
4.และระยะก่อนเก็บเกี่ยว

ความต้องการน้ำของมันสำปะหลัง ในช่วงเริ่มปลูก จนถึงระยะพัฒนาทรงพุ่ม ต้องการมาก เพื่อนำมาใช้ใน การพัฒนา ต้นและใบ ในช่วงนี้ของ
มันสำปะหลังจึงไม่ควรขาดน้ำ เพราะจะทำให้มันสำปะหลัง ชะงักการเจริญเติมโต ส่งผลให้ประสิทธิภาพในการ สังเคราะห์แสง การสร้างอาหาร
สร้างแป้ง ลดต่ำลง แป้งก็จะถูกส่งไปเก็บไว้ยังหัวน้องลง สงต่อถึงผลผลิตที่ลดต่ำลงด้วย

ดังนั้น ควรมีการให้น้ำอย่างเต็มที่ตามความต้องการของมันสำปะหลัง ซึงสามารถหาข้อมูลได้จากงานวิจัยต่างๆ แต่จะมีเกษตรกี่รายที่มีความคิด
ที่จะศึกษาหาความรู้ทางด้านวิชาการ ทั้งๆที่พืชที่ปลูกเป็นสิ่งที่สร้างรายได้ให้ จนถึงปัจจุบันนี้มีงานวิจัยเรื่องมันสำปะหลังมากมาย แต่งานวิจัยเหล่า
นั้นไม่ถูกสนับสนุน ให้มีการเผยแพร่ เกษตรกรจึงไม่ได้รับข้องมูลใหม่ๆ ดั้งนั้นตัวเกษตรกรเองที่ต้องเป็นคนก้าวเข้าหา

เมื่อถึงระยะลงหัวต้องลดปริมาณน้ำลง เพื่อป้องกันหัวมันเน่า และเกิดอาการบ้าใบ ที่ทำให้ปริมาณหัวน้อย หัวเล็ก คุณภาพแป้งที่ลดต่ำลง แต่
เกษตรกรบางรายไม่ไห้น้ำเลย จนทำให้มันสำปะหลังเกิดอาการขาดน้ำ ใบเหลือและร่วง การสะสมแป้งก็ถูชะงักลง ผลผลิตที่ได้ต่ำลง เมื่อ
ถึงระยะก่อนเก็บเกี่ยวควรงดน้ำ เพื่อลดปริมาณน้ำในหัว เป็นการเปอร์เซ็นต์แป้งสูงขึ้น ในระหว่างการงดน้ำ หากในระยะนี้มันสำปะหลังได้รับน้ำ
สม่ำเสมอ มันสำปะหลังจะมีการสร้างต้นสร้างใบ โดยใช้สารอาหารที่เก็บสะสมอยู่ในหัวมาใช้ ทำให้แป้งที่สะสมอยู่ในหัว ถูกดึงมาใช้ ปริมาณ
แป้ง น้ำหนัก ขนาดหัวลดลง

แสงแดด/อุณหภูมิ/ฤดูกาล
พืชไร่มีความทนทางต่อความแห้งแล้งสูง ต้องการแสงแดดจัดตลอดทั้งวัน มันสำประหลังก็เช่นกัน จึงต้องปลูกในที่โล่งแจ้ง

อุณหภูมิที่เหมาะสมกับมันสำปะหลัง คือ อบอุ่นถึงร้อน ประเทศไทยอยู่ในเขตอบอุ่นชื้น จึงเหมาะสมที่จะปลูกมันสำปะหลัง

มันสำปะหลังสามารถปลูกได้ในทุกฤดูกาล
แต่ในช่วงต้นฤดูฝนจะมีความเหมาะสมที่สุด ประมาณเดือน พฤษภาคม และจะไปเก็บผลผลิตในช่วง มีนาคม-เมษายน พอดี ซึ่งเป็นช่วงที่มัน
สำปะหลังมีราคาสูง

แต่ควรมีการเตรียมดินก่อนฝน เพราะดินเปียก มีน้ำขัง การเตรียมดินเป็นไปได้ยาก

สารอาหาร
พืชทุกชนิดล้วนต้องการอาหาร ที่เรารู้และเข้าใจกันดีจะอยู่ในรูปของปุ๋ย ในดินมีสารอาหารสำหรับพืชอยู่แล้ว แต่นั้นไม่เพียงพอต่อความต้องการ
เพื่อให้ได้ผลผลิตที่มากขึ้น คุณภาพดีขึ้น การให้ปุ๋ยขึ้นอยู่กับระยะต่างๆของพืช สำหรับมันสำปะหลังก็เช่นกัน ในช่วง 2 เดือน แรกของการเจริญ
เติบโต เป็นช่วงของกาพัฒนา ราก ลำต้น ใบ ควรให้ปุ๋ยตัวหน้าสูง ตัวกลางตัวท้ายต่ำ แต่ควรมีครบทั้ง สาม ตัว(N-P-K)

ใส่ในอัตรา 20 กิโลกรัมต่อไร่ โดยประมาณ เพิ่มลด ตามสภาพทางกายภาพของพืช เข้าเดือนที่ 3 เป็นระยะลงหัว ในช่วงนี้ ควรให้ตัวท้ายสูง
และ Zn ที่ใช้ในการสร้างแป้ง Mg สร้างคลอโรฟิลล์ ทำให้ใบเขียวดกดำ กระบวนการสร้างอาหาร(แป้ง)มากขึ้น การสะสมแป้งที่หัวย่อมมาก
ขึ้นตามไปด้วย Ca.B. สร้างคุณภาพให้กับผลผลิต เนื้อในหัว สีขาวนวล เนื้อแป้งมีคุณภาพ

สายพันธ์
การเลือกใช้ท่อนพันธุ์ ควรเลือกท่อนพันธุ์ที่ปราศจากโรค จากพื้นที่ที่ไม่มีการระบาดของโรค อายุท่อนพันธุ์ควรอยู่ในช่วง 8-12 เดือน ตาถี่
จำนวนตามาก ตามีความสมบูรณ์ เท่าๆกัน โดยหลังจากตัดต้นมันแล้ว นำต้นมันที่จะใช้เป็นท่อนพันธุ์ มัดรวมกันตั้งขึ้นให้ตาหงายขึ้น ตั้งไว้ในที่ร่ม
สามารถเก็บไว้ได้เป็นเดือน แต่ไม่ควรเกิน 15 วัน เพราะจะทำให้เปอร์เซ็นต์การงอกลดลง และก่อนลงปลูก ควรแช่สารเพื่อกำจัดเชื่อโรค
ที่ติดมากับท่อนพันธุ์ และเร่งราก แช่ประมาณ 5 นาที แล้วนำไปผึ่งลมในที่ร่มจนแห่ง แล้วจึงนำไปปลูก

พันธุ์มันสำปะหลังแบ่งเป็น 2 ชนิด
1. ชนิดหวาน ได้แก้พันธุ์ มันห้านาที ระยอง 2 สามารถนำมารับประทานได้ทันที เนื่องจากมีกรดไฮโดรไซยานิกต่ำ

2. ชนิดขม ตัวอย่างเช่น ระยอง 1, ระยอง 3, ระยอง 5, ระยอง 7, ระยอง 9, ระยอง 11, ระยอง 60, ระยอง 72, ระยอง 90,
เกษตรสาสตร์ 50, ห้วยบง 60, ห้วยบง 80, เป็นต้น มีกรดไฮโดรไซยานิกสูง รับประทานไม่ได้ ถ้านำไปตากแห้งหรือต้ม จะลดกรดไฮโดร
ไซยานิกอยู่ในระดับที่สัตว์สามารถรับประทานได้

มันสำปะหลังมีอยู่หลายสายพันธุ์ มีการปรับปรุงพันธุ์อย่างต่อเนื่อง เพื่อให้ได้พันธุ์ที่ดีขึ้นเรื่อยๆ การเลือกสายพันธุ์ที่ดีย่อมสงผลถึงอนาคตที่ดี
ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกสายพันธุ์ คือดิน ตัวอย่างเช่น

พันธุ์ที่เหมาะกับดินร่วนเหนียว ระยอง 5, ระยอง 72, ระยอง 7
ดินทรายร่วน ระยอง 7 ระยอง 9 ระยอง 90 เกษตรศาสตร์ 50 ห้วงบง 60

โรค

โรคใบไหม้
มีสาเหตุจากบักเตรี ความเสียหาย 30% เมื่อใช้ท่อนพันธุ์จากต้นที่เป็นโรคมาปลูก และถ้าอุณหภูมิค่อนข้างสูง ความชื้นอาจทำความเสียหายถึง
80 % การแพร่ระบาดที่สำคัญคือ ติดไปกับท่อนพันธุ์ โดยฝนหรือดิน รวมทั้งเครื่องมือที่ใช้ในการเกษตร

ลักษณะอาการ
เริ่มแรกแสดงอาการใบจุดเหลี่ยม ฉ่ำน้ำ ใบไหม้ ใบเหี่ยว ยางไหล จนถึงอาการยอดเหี่ยว และแห้งตายลงมา นอกจากนี้ยังทำให้ระบบท่อน้ำ
อาหารของลำต้นและรากเน่า

การป้องกันกำจัด
ใช้พันธุ์ต้านทาน หรือพันธุ์ที่ทนทานต่อโรคปานกลาง เช่นระยอง 90 ระยอง 9
ใช้ท่อนพันธุ์ที่ปราศจากเชื้อ หรือหลีกเลี่ยงการใช้ท่อนพันธุ์
ส่วนโคนลำต้นหรือโคนกิ่งมันสำปะหลัง

ในพื้นที่ที่มีโรคระบาดรุนแรงให้ปลูกพืชหมุนเวียน อายุสั้น เพื่อลดประชากรเชื้อโรคในดิน

การใช้สารเคมีเป็นทางเลือกสุดท้าย ควรใช้สารเคมีที่มีองค์ประกอบเป็นพวกทองแดง

โรคแอนแทรคโนส
มีสาเหตุจากเชื้อรา สภาพที่มีความชื้นสูงติดต่อกันมากกว่า 2 สัปดาห์ ในพันธุ์ที่อ่อนแอ เช่นระยอง 72, ระยอง 11, ความเสียหาย 80 %
ส่วนพันธุ์ที่ค่อนข้างทนทาน ยอดจะเหี่ยวแห้งตายลง ทำให้มีการเจริญเติบโตของกิ่งหรือยอดใหม่ น้ำหนักผลผลิตจะลดลงหรือเก็บเกี่ยวล่าช้า
ผลผลิตจะเสียหาย 30 – 40 %

ลักษณะอาการ
ใบจะมีขอบใบไหม้สีน้ำตาลขยายตัวเข้าสู่กลางใบ มักปรากฏกับใบที่อยู่ล่าง ในตัวแผลบนใบจะมีเม็ดเล็ก ๆ สีดำขยายตัวไปตามขอบของ
แผลอาการไหม้ ส่วนก้านใบ อาการจะปรากฏในส่วนโคนก้านใบ จะเป็นแผลสีน้ำตาลขยายตัวไปตามก้านใบ ทำให้ก้านใบมีลักษณะลู่
ลงมาจากยอด หรือตัวใบจะหักงอจากก้านใบ เกิดอาการใบเหี่ยวและแห้งได้ ส่วนลำต้นและยอด แผลที่ลำต้นจะเป็นแผลที่ดำตรงบริเวณข้อ
ต่อกับก้านใบและมีสภาพแวดล้อมเหมาะสม แผลจะขยายตัวไปสู่ส่วนยอดทำให้ยอดเหี่ยวแห้งลงมา

การป้องกันกำจัด
• ใช้พันธุ์ต้านทาน
• การใช้ท่อนพันธุ์ปลอดโรค
• ปลูกพืชหมุนเวียน
• ไถกลบเศษซากมันสำปะหลังลึก ๆ ช่วยลดประชากรเชื้อโรคในดินได้

โรครากหรือหัวเน่า
พบในแหล่งที่ดินระบายน้ำไม่ดี หรือสภาพดินดานและฝนตกชุกเกินไป โรคหัวเน่าเละ เกิดจากเชื้อรา ต้นเหี่ยวเฉา ใบล่าง ๆ มีสีเหลือง
และเหี่ยวแห้งหลุดร่วงลงมา ส่วนใบยอดมีขนาดเล็ก ต้นแคระแกรน ไม่เจริญเติบโต เมื่อขุดรากดูพบรากเน่าเละสีน้ำตาล มีกลิ่นเหม็น

โรคหัวเน่าแห้ง เกิดจากเชื้อเห็ดรา ที่หัวมันสำปะหลังจะมีเส้นใยของเชื้อราปกคลุม อาจพบบริเวณโคนต้นด้วย เนื้อในหัวจะเน่าแห้งและ
เส้นใยของเชื้อราจะก่อตัวเป็นดอกเห็ดสีต่าง ๆ ได้ เช่น สีขาว สีเหลือง หรือส้ม นอกจากนี้โคนต้นจะบวม เนื่องจากมีการสร้างเนื้อเยื่อขึ้น
มาทดแทนส่วนที่ถูกทำลายไปและอาจเกิดรากใหม่ตรงบริเวณเนื้อเยื่อที่บวม ทำให้เกิดหัวมันสำปะหลังใหม่ขึ้นมา แต่มีขนาดเล็ก

โรคหัวเน่าดำเกิดจากเชื้อรา จะมีลักษณะหัวเน่าสีดำหรือสีน้ำตาลเข้ม เนื่องจากเป็นสีที่เกิดจากเส้นใยของเชื้อรา หรือส่วนขยายพันธุ์แบบ
ไม่อาศัยเพศของเชื้อรา

โรคเน่าคอดิน เกิดจากเชื้อรา มักพบอาการในต้นกล้า ลักษณะต้นมันสำปะหลังจะเหี่ยวเฉาตายและมีเม็ดผักกาดพร้อมกับเส้นใยสีขาว
ปกคลุมส่วนของโคนต้นที่ติดอยู่กับผิวดิน

การป้องกันกำจัด
• การเตรียมแปลงปลูก ควรไถระเบิดดินดานให้มีการระบายน้ำที่ดี
• การไถตากดินเป็นเวลานาน ๆ จะช่วยลดประชากรของเชื้อราในดินได้
• กำจัดเศษซากมันสำปะหลังเก่า ๆ จากแปลงเพาะปลูกให้หมด
• คัดเลือกท่อนพันธุ์สมบูรณ์และปราศจากโรค
• ในพื้นที่ที่มีโรคระบาดรุนแรง ปลูกพืชหมุนเวียนอย่างน้อย 6 – 12 เดือน

ไรแดง
มี 2 ชนิด คือ ไรแดงหม่อน และไรแดงมันสำปะหลัง ตัวอ่อนมี 6 ขา ตัวกลมใส ตัวเต็มวัยมีสีแดงเข้ม มี 8 ขา กว้าง 0.4 มิลลิเมตร
ยาวประมาณ 0.5 มิลลิเมตร ส่วนขาไม่มีสี อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม

ลักษณะการทำลาย ไรแดงหม่อนดูดกินน้ำเลี้ยงตามใต้ใบจากส่วนใบล่างและขยายปริมาณขึ้นส่วนยอด ไรแดงมันสำปะหลังดูดกินน้ำ
เลี้ยงบนหลังใบของส่วนยอดและขยายปริมาณลงสู่ใบส่วนล่าง ทำให้ตาลีบ ใบเหลืองขีด ม้วนงอ และร่วง

ช่วงเวลาระบาด ระบาดรุนแรงในสภาพอากาศแห้งแล้ง หรือฝนทิ้งช่วงเป็นเวลานาน

การป้องกันกำจัด
• ด้วงเต่าและด้วงปีกสั้นเป็นศัตรูธรรมชาติ
• หลีกเลี่ยงการปลูกมันสำปะหลัง ในช่วงที่ต้นอ่อนจะกระทบแล้งนานการตกของฝนสามารถลดการระบาดได้
• หมั่นตรวจแปลงหากพบระบาดรุนแรงในระยะเป็นต้นอ่อน ให้พ่นสารป้องกันกำจัด

แมลงหวี่ขาว
เป็นแมลงขนาดเล็ก ยาวประมาณ 2 มิลลิเมตร ปีกบางใส 2 คู่คลุมเลยส่วนท้อง มีฝุ่นผงแป้งปกคลุมบนแผ่นปีก ตัวอ่อนรูปร่างคล้าย
โล่ห์ เกาะนิ่งใต้ใบ เมื่อโตเต็มที่จะหยุดกินอาหาร และมีลักษณะเด่นเห็นได้ชัดเจน คือ ตาแดง อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม

ลักษณะการทำลาย ตัวอ่อนและตัวเต็มวัยดูดกินน้ำเลี้ยงจากส่วนใต้ใบพืช และถ่ายมูลหวานลงมาบนใบที่อยู่ด้านล่าง ทำให้เกิดเป็นรา
ดำขึ้นตามใบที่อยู่ด้านล่าง พืชสังเคราะห์แสงได้น้อย ใบม้วนซีด และร่วง

ช่วงเวลาระบาด ระบาดรุนแรงในสภาพอากาศแห้งแล้ง หรือฝนทิ้งช่วงเป็นเวลานาน

การป้องกันกำจัด
• หลีกเลี่ยงการปลูกมันสำปะหลัง ในช่วงที่ต้นอ่อนจะกระทบแล้งนาน
• เก็บส่วนของพืชที่ถูกทำลาย เผาทำลายนอกแปลงปลูก
• หากพบการระบาดรุนแรงในระยะมันสำปะหลังเป็นต้นอ่อน ให้พ่นสารป้องกันกำจัด

เพลี้ยแป้ง
พบระบาดในประเทศไทย มี 4 ชนิด
เพลี้ยแป้งตัวลาย
เพลี้ยแป้งสีเขียว
เพลี้ยแป้งสีชมพู
เพลี้ยแป้งแจ๊คเบียดเลย์
โดยพบเพลี้ยแป้งมีการระบาดมากที่สุด

แนวทางในการจัดการกำจัดเพลี้ยแป้ง
เพลี้ยแป้งจะมีไขแป้งปกคลุมตัว ไข่อยู่ภายในถุงไข่ ไขแป้งนับเป็นเกราะกำบังอย่างดีให้เพลี้ยแป้ง สารเคมีที่พ่น อยากที่จะเข้า
ถึงตัวและไข่ของเพลี้ยแป้ง มันสำปะหลังที่ถูกเพลี้ยแป้งทำลาย ข้อจะถี่ แตกใบเป็นพุ่มหนาเป้นกระจุก

แนวทางการป้องกันกำจัดเพี้ยแป้ง 5 แนวทาง
1. เขตกรรม เป็นแนวทางสร้างความแข็งแรง ต้านทานต่อแมลงศัตรูได้ดีขึ้น ซึ่งเชื่อมโยงกับหัวข้อที่กล่าวข้างต้นทั้งสิ่น

2. การจัดการที่อยู่อาศัย เป็นการสร้างสภาพแวดล้อมให้เหมาะสม เพื่อใช้เป็นที่อยู่อาศัย ของแมลงตัวห่ำตัวเบียน ได้แก่ การให้น้ำ
ปลูกพืชหมุนเวียน การสร้างแนวพืชป้องกัน

3. การควบคุมด้วยชีววิธี เป็นการใช้สิ่งมีชีวิต ในการควบคุมแมลงศัตรูพืชให้อยู่ภายใต้ระดับความเสียหาย ได้แก่ การใช้แมลง
ช้างปีกใส แตนเบียน และด้วงเต่า

4. การควบคุมด้วยสารสะกัดชีวภาพและวิธีกล เป็การนำสารที่สกัดได้จากพืช ที่มีฤทธิ์ ในการป้องกันกำจัดศัตรูพืช

5. การควมคุมด้วยสารเคมี เป็นวิธีสุดท้ายในการแนะนำให้ใช้ เพื่อกำจัดเพลี้ยแป้งที่ติดมากับท่อนพันธุ์ ที่อาศัยอยู่ตามซากมัน
สำปะหลัง และวัชพืชที่ไถกลบอยู่ไต้ดิน และเพลี้ยแป้งที่มาจากไร่มันสำปะหลังใกล้เคียง เนื่องจากการใช้สารเคมีจะมำให้ ระบบ
นิเวศเกษตรสูญเสียความสมดุลไป โดยทำลายทั้งเพลี้ยแป้งและศัตรูตามธรรมชาติของเพลี้ยแป้งด้วย ถ้าจำเป็นต้องใช้ ควรใช้เมื่อมี
การระบาดอย่างรุนแรง เพื่อไม่ให้เพลี้ยแป้งแพร่กระจายไปยังพื้นที่อื่น

การให้น้ำเพื่อป้งกันเพลี้ยแป้ง
การให้น้ำมันสำปะหลังนอกจากเป็นการเพิ่มผลผลิต ยังเป็การสร้างสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมในการการเจริญเติบโตแมลงศัตรูตาม
ธรรมชาติของเพลี้ยแป้ง และสภาพที่ไม่เหมาะสมในการดำรงชีพของเพลี้ยแป้ง

การเก็บเกี่ยวมันสำปะหลัง
มันสำปะหลังสามารถเก็บเกี่ยวได้ตั้งแต่ 8 เดือน เป็นต้นไป ยิ่งนานผลผลิตก็ยิ่งมากขึ้น แต่โดยทั่วไปนิยมเก็บในช่วงอายุ
8-12 เดือน

การเก็บเกี่ยวมีสองแบบ
- ใช้แรงงานคน ตัดต้นมันให้เหลือตอประมาณ 30 ซม.แล้วขุดงัดหัวขึ้นมา แล้วตัดหัวออกจากเหง้า ส่งโรงงานรสภาพต่อไป

- ใช้เครื่องทุนแรง รถแทรกเตอร์ กลับหน้าดิน หัวมันก็จะถูกพลิกขึ้นเหนือดิน แล้วใช้แรงงานคน ตัดหัวออกจากเหง้า หลัง
จากตัดหัวออกจากเหง้าแล้วควรรีบนำส่ง โรงงาน ภายใน 3 วัน หากเก็บไว้นาน จะทำให้หัวเน่า น้ำหนักลด แล้วโรงงานก็จะนำ
ไปแปรรูปต่อไป เป็นมันเส้น มันอัดเม็ด และแป้งมันสำปะหลัง

ลดรายจ่าย เพิ่มรายได้ ขยายโอกาศ ขอองมันสำปะหลัง
จากที่กล่าวมาข้างต้นส่วนมาก เป็นการเพิ่มรายจ่าย เนื่องจากการปลูกมันสำปะหลังในปัจจุบัน ปลูกแบบทิ้งขว้าง การปฏิบัติต่อ
มันสำปะหลังมีน้อย กิจกรรมที่เพิ่มขึ้น ย่อมสงผลให้รายจ่ายต้องเพิ่มขึ้น

การเตรียมดิน
เกษตรกรส่วนใหญ่ เพียงแค่ไถ และอาจมีการใช้ปุ๋ยรองพื้น ซึ่งในการเตรียมดิน มีการเติมอินทรีย์สาร รายจ่ายต้องเพิ่มขึ้น
เป็นธรรมดา แต่สามารถลดต้นทุนที่เพิ่มขึ้นให้น้อยลงได้จาก ลดปุ๋ยเคมีรองพื้น เพื่อเพิ่มอินทรีย์สาร

การให้น้ำ
เกษตรกรไม่มีการให้น้ำมันสำปะหลัง ปล่อยให้เป็นเรื่องของฝนฟ้าอากาศ เมื่อจะมีการให้น้ำไม่ว่าจะในรูปแบบไหน รายจ่ายก็
เพิ่มขึ้นเสมอ แต่จะลดรายจ่ายในการใช้สารเคมีกำจัดศัตรูพืช เพราะมันสำปะหลังมีความแข็งแรง ทนทานต่อการถูกคุมคาม
จากโรคและแมลง และสร้างสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมในการการดำรงชีวิตของแมลงในธรรมชาติ ที่เป็นตัวห้ำตัวเบียน

พันธุ์
สามารถลดรายจ่ายจากที่ต้องซื้อท่อนพันธุ์ เป็นการใช้ท่อนพันธุ์จากรุ่นที่แล้ว แต่ต้องมีการปฏิบัติดูแลมันสำปะหลังเป็น
อย่างดี ไม่ให้มีการระบาดของโรคในพื้นที่ ซึ่งไม่สามารถนำมาใช้ได้ ต้องมีกาซื้อ หรือมีการแบ่งพื้นที่บางส่วน สำหรับ
ปลูกมันสำปะหลังเป็นท่อนพันธุ์ แต่การแบ่งพื้นที่อาจจะไม่เพียงพอที่จะใช้ปลูกในรุ่นต่อไป ต้องมีการซื้อเพิ่ม แต่ย่อม
ดีกว่าที่จะต้องซื้อทั้งหมด หากมีการใช้ท่อนพันธุ์ที่เป็นโรค มันที่ปลูกมีโรคติดมาด้วย ทำให้ล้มตายเสียหายเสียหาย สูญ
เสียทั้งปริมาณและคุณภาพ รายได้ลดต่ำลงตามมาด้วย

การใส่ปุ๋ย
พืชทุกชนิดมีความต้องการปุ๋ยไม่เท่ากัน ควรให้ปุ๋ยเพียงแค่ความต้องการของพืช ต้นทุนปุ๋ยเคมีต่ำลง ใส่มากต้นทุนก็สูงขึ้น
แต่ผลผลิตเท่าเดิม ปุ๋ยส่วนที่เหลือที่พืชไม่ได้ใช้ ถูกตรึงไว้ในดิน นานๆเข้า เกิดการสะสม ทำให้ดินเสีย ต้องเพิ่มต้นทุน
ในการปรับปรุงบำรุงดิน ทำให้ร่ายได้ต่ำลงเพราะผลผลิตและคุณภาพที่ต่ำลง การลดการใช้ปุ๋ยเคมี แล้วนำส่วนที่ลดมาเพิ่ม
ในส่วนของอินทรีย์ แลมีการใช้ร่วมกัน จะส่งผลดีในระยะยาว

ทั้ง การเตรียมดิน การให้น้ำ พันธุ์ การใส่ปุ๋ย มีแนวโน้มการเพิ่มรายจ่ายมากกว่าเดิม แต่แลกมาด้วยผลิตผลที่ดี
มีคุณภาพ เป็นที่ต้องการของตลาด เป็นการลงทุนที่ยืนยาว มั่นคง เมื่อเปรียบเทียบผลผลิตต่อหน่วย มีค่าเพิ่มมาก
ขึ้นมาก ได้กำไรมากขึ้น

มันสำปะหลังมีผลผลิตที่ได้คือ หัว ใช้ทำมันเส้น มันอัดเม็ด แป้งมันสำปะหลัง
ลำต้น ปลูกมันสำปะหลังเพื่อขายท่อนพันธุ์

ยอดและใบ ใช้เป็นอาหารสัตว์ อบแห้ง แล้วอัดเป็นเม็ด

การแปรรูปมันสำปะหลังเป็นอาหาร ถ้าเป็นชนิดหวาน ทำเป็นของหวาน เช่นมันเชื่อม สำหรับมันชนิดขม นำมาประกอบ
อาหาร ต้องแปรรูปให้อยู่ในรูปของแป้งมันสำปะหลัง นำมาประกอบอาหาร แต่ในประเทศไทยไม่นิยมใช้มันสำปะหลังในการ
ประกอบอาหาร

ในแถบ แอฟริกา อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และในอีกหลายประเทศ นิยมบริโภคมันสำปะหลังเป็นอาหารหลัก ซึ่งไม่เพียงพอ
ต่อความต้องการของประชากรในประเทศนอกจากนี้มันสำปะหลังยังสามารถแปรรูปได้เป็น ผงชูรส ยาสีฟัน กระดาษ กาว และ
ใช้ในการผลิต เอทานอล ย่อมเป็นโอกาสที่ดี

หากเกษตรกร สามารถปลูกมันสำปะหลังได้อย่างมีประสิทธิภาพ เกรดเอ ตากความต้องการของโรงงาน คุณภาพดีระดับ
ส่งออกได้ ทั้งมันเส้น มันอัดเม็ด แป้งมันสำปะหลัง

นี่ถือเป็นโอกาสที่เกษตรกรทุกคนสามารถ หยิบยื่น แต่อยู่ที่ว่ามีความพร้อมแค่ไหน หากเป็นเกษตรรายย่อยที่มีผลผลิต
ดีระดับส่งออก แต่ไม่สารถส่งออกได้ เนื่องจากไม่มีความพร้อมในหลายๆด้าน แต่ถ้าเกษตรกรรายย่อย มีการรวมตัวกันจน
กลายเป็นกลุ่มใหญ่ มีผลผลิตที่มากพอ คุณภาพดีระดับส่งออก ก็คงไม่ใช่เรื่องอยากที่จะ !!Go Inter!!

ดุสิต นาถมทอง(ทิว)

kimzagass · ตอบ: 08/05/2011 12:14 am ชื่อกระทู้:

อ้อย

หากกล่าวถึงพืช เศรษฐกิจที่สำคัญของไทย หลายๆคนคงจะต้องคิดถึง อ้อย เพราะอ้อยนั้นเป็นพืช
เศรษฐกิจของไทย รองจาก ข้าว และมันสำปะหลังเท่านั้น

อ้อย (Sugarcane) เป็นพืชตระกูลหญ้าชนิดหนึ่ง เช่นเดียวกันกับ ข้าว อ้อยมีความสำคัญต่อมนุษย์มากในแง่ของ
การใช้เป็นอาหาร อ้อยนับเป็นพืชที่สำคัญของโลก อันดับที่สี่ รองจาก ข้าวสาลี ข้าวโพด และข้าว เท่านั้น แต่เมื่อพิจารณาในแง่
ของผลผลิตคิดเป็นน้ำหนักแห้งที่เก็บเกี่ยวได้ต่อเนื้อที่ต่อปี อ้อยจะมาเป็นอันดับแรก เพราะอ้อยสามารถใช้ปัจจัยที่สำคัญ
สำหรับการเจริญเติบโต ( ดิน น้ำ แสงแดด/อุณหภูมิ/ฤดูกาล สารอาหาร สายพันธุ์ และ โรค ) ได้อย่างทีประสิทธิภาพมาก
กว่านั่นเอง นอกจากนี้ อ้อยยังเป็นพืชที่ปลูกง่าย และเมื่อปลูกครั้งหนึ่งแล้วก็สามารถเก็บเกี่ยวได้หลายครั้ง อ้อยชอบ
อากาศแบบร้อน และชุ่มชื้น ดังนั้น ประเทศที่ปลูกอ้อย จึงมีประมาณ 70 ประเทศซึ่งอยู่ในแถบร้อนและชุ่มชื้นในระหว่างเส้น
รุ้งที่ 35 องศาเหนือ และ 35 องศาใต้ ซึ่งรวมถึงประเทศไทยด้วยนั่นเอง

ความสำเร็จของการทำไร่อ้อยขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือตัวกสิกรเองเพราะทุกสิ่งทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับ
ตัวกสิกรทั้งสิ้นนับตั้งแต่การตัดสินใจเลือกทำเล พันธุ์ และการปฏิบัติอื่นๆ ในที่นี้ที่สำคัญที่สุดคือ ทำเล ถ้าทำเลไม่เหมาะก็
อาจประสบกับการขาดทุน หรือไม่ได้ผลดีเท่าที่ควร "ทำเล" อาจรวมถึงสภาพทางภูมิศาสตร์ เศรษฐกิจ และสังคมของ
บริเวณนั้นด้วย ซึ่งจะได้กล่าวโดย ลำดับ

1. สภาพพื้นที่ ต้องเป็นที่น้ำไม่ท่วมตลอดทุกฤดูกาล น้ำท่วมระยะสั้นอาจทำให้การเจริญเติบโตลดลง เป็นผลให้ผลผลิตลดลง
ด้วย ถ้าน้ำท่วมเป็นเวลานานอ้อยอาจตาย นอกจากนี้ต้องไม่เป็นที่ลาดชันเกินไป เพราะนอกจากจะไม่สะดวกต่อการใช้เครื่อง
มือแล้วยังทำให้ดินพังทลายเมื่อมีฝนตกมากอีกด้วย

2. การคมนาคมสะดวก มีถนนหนทางที่ใช้สัญจรไปมาได้สะดวกทุกฤดูกาล และถนนนั้นจะต้องสามารถรับน้ำหนักรถบรรทุก
อ้อยได้ด้วย มิฉะนั้นอาจทำให้เกิดปัญหาเรื่องการขนส่งอ้อย

3. ไม่ห่างไกลจากโรงงาน ไร่ที่อยู่ใกล้โรงงานมากกว่าย่อมได้เปรียบ ทั้งในด้านการขนส่งและติดต่อ ไร่อ้อยควรจะอยู่ห่าง
จากโรงงานไม่เกิน 30 กิโลเมตร

4. มีความปลอดภัยต่อชีวิตและทรัพย์สินควรเป็นบริเวณที่ไม่มีปัญหาจากนักเลงอันธพาล หรือโจรผู้ร้าย เป็นต้น

นอกจากปัจจัยสี่อย่างที่ว่ามาแล้วจะต้องพิจารณาถึงปัจจัยอื่นๆ อีก ทั้งนี้เพื่อให้แน่ใจว่าการเลือกทำเลทำไร่อ้อยเป็นไปอย่าง
เหมาะสม ปัจจัยเหล่านั้น ได้แก่

1. สภาพของดิน ต้องมีเนื้อดินลึกอย่างน้อย 80 เซนติเมตร เพราะอ้อยเป็นพืชอายุยืนและหยั่งรากลึก นอกจากนี้ต้อง
เป็นดินที่มีการระบายน้ำดีอีกด้วย

2. ความอุดมสมบูรณ์ของดิน ดินมีความอุดมสมบูรณ์ปานกลางถึงค่อนข้างดี จึงจะทำให้การปลูกอ้อยได้ผลดี ดินที่มีความ
อุดมสมบูรณ์สูงมากๆ เช่นป่าเปิดใหม่แม้ว่าจะได้น้ำหนักมาก แต่ก็มักประสบปัญหาเรื่องอ้อยมีความหวานต่ำ

3. น้ำ พืชทุกชนิดบนโลกนั้นต้องการน้ำ อ้อยก็เช่นเดียวกัน อ้อยเป็นพืชที่ต้องการน้ำมาก โดยเฉพาะในระยะที่อ้อย
กำลังเจริญเติบโต ถ้าที่ใดมีฝนตกน้อย หรือฝนกระจายไม่ดีจะต้องมีน้ำชลประ-ทานช่วย นอกจากนี้ต้องมีระยะที่ขาดฝน
และอากาศหนาวเพื่อให้อ้อยแก่และสุก

ปัจจัยอื่นๆ นอกจากที่กล่าวแล้วก็คือ แสงแดดและอุณหภูมิ อ้อยเป็นพืชต้องการแสงแดดจัดตลอดเวลาตั้งแต่ปลูกจนถึง
เก็บเกี่ยว ดังนั้นบริเวณที่ได้รับแสงแดดน้อย จึงไม่เหมาะแก่การปลูกอ้อยสำหรับอุณหภูมินั้นเกี่ยวข้องกับคุณภาพหรือ
ความหวานของอ้อย ในระยะที่ขาดฝนหรือขาดน้ำ ควรจะเป็นระยะที่อุณหภูมิต่ำหรืออากาศหนาวด้วย และสภาพอากาศหนาว
ควรจะมีเวลานานพอ ซึ่งจะทำให้อ้อยมีความหวานมากขึ้น

ประโยชน์ที่ได้จากอ้อย
- ใช้เป็นอาหารของมนุษย์

- ใช้เป็นอาหารสัตว์ ใบ ยอด และลำต้นที่ยังอ่อนอยู่สามารถใช้เป็นอาหารของสัตว์ได้โดยตรง เช่น วัว ควาย เป็นต้น
แต่ถ้าจะให้ได้ผลดีควรใช้วิธีการหมักก่อนให้สัตว์กิน

- ใช้เป็นเชื้อเพลิง ในอนาคต ใบอ้อยแห้งอาจเป็นแหล่งผลิตพลังงานและ เชื้อเพลิงที่สำคัญ เนื่องจาก ใบอ้อยแห้งให้
พลังงานที่สูงมากครับ ว่ากันว่า คุณค่าที่ได้จากพลังงานที่ได้จากใบอ้อยแห้ง ที่ให้ผลผลิตไร่ละ 16 ตัน นั้นพียงพอ
สำหรับให้รถแทรกเตอร์นั้นทำงานได้นานถึง 80 ชม.เลยทีเดียว

- ใช้เป็นวัตถุคลุมดิน หรือบำรุงดิน ใบอ้อยแห้งเมื่อใช้คลุมดินจะช่วยรักษาความชื้นและป้องกันวัชพืชได้ด้วย ในขณะเดียว
กันก็จะกลายเป็นอาหารของจุลินทรีย์ต่างๆ อันเป็นผลดีแก่อ้อย นอกจากนี้รากและเหง้าที่อยู่ในดินเมื่อเน่าเปื่อยก็จะเป็นปุ๋ยได้
อีกด้วย ซึ่งในปัจจุบันใบอ้อยแห้งถูกเผาทิ้งไปอย่างน่าเสียดาย

แหล่งปลูกพืชในประเทศไทย
การปลูกอ้อยมีอยู่ทุกภาคยกเว้นภาคใต้ ทั้งนี้ เพราะสภาพอากาศภาคใต้ไม่เหมาะแก่การปลูกอ้อย นั่นก็เพราะภาคใต้ของ
เรามีฝนตกชุก และมีอากาศร้อนตลอดปี ซึ่งสภาพดังกล่าวทำให้อ้อยไม่หวาน นอกจากนี้อาจจะเป็นเพราะว่าภาคใต้มี
พืชอื่นที่ให้ผลดีกว่า เช่น ยางพารา และกาแฟ เป็นต้น

การเตรียมดินสำหรับการปลูกอ้อย
ปัญหาผลผลิตตกต่ำของไทยคือ การเตรียม
ดินไม่ถูกหลัก ใต้ชั้นไถพรวน ถูกอัดแน่นเป็นเวลานาน ทำให้รากอ้อยไม่สามารถหยั่งลึกลงไปได้ ดินไม่สามารถ อุ้มน้ำได้
มาก เมื่อฝนทิ้งช่วงนานอ้อยจะแห้งตาย ฉะนั้นในการเตรียมดินปลูกอ้อยทุกครั้งควรมีการระเบิดดินดาน และการไถกลบ
เศษซากอ้อยที่เหลืออยู่สามารถ ช่วยอนุรักษ์อินทรียวัตถุในดินได้เป็นอย่างดี

เราอาจจะเพิ่มแกลบดิบลงไปด้วยก็ได้ เพราะว่าแกลบดิบนั้นเป็นอินทรียวัตถุที่ย่อยสลายได้ยากมาก อีกทั้งยังสามารถอุ้ม
น้ำได้เป็นอย่างดีอีกด้วย เพราะแกลบมีช่องว่างสำหรับรับน้ำได้ เมื่อฝนตกลงมาน้ำฝนจะซึมลงดิน แล้วเข้าไปอยู่กับแกลบ
ได้นานนับเดือน ( เราอาจทำแกลบดิบให้เป็นแกลบดิบซุปเปอร์ได้ โดยการเพิ่ม กระดูก ยิปซั่ม มูลสัตว์ น้ำหมักชีวภาพ
ระเบิดเถิดเทิง และ จุลินทรีย์หน่อกล้วยเข้าไป )

หลังจากไถกลบเศษซากอ้อยลงดินแล้ว ควรมีการปรับหน้าดิน ให้เรียบและมีความลาดเอียงเล็กน้อย (ไม่เกิน 0.3
เปอร์เซนต์) เพื่อสะดวกในการให้น้ำและระบายน้ำออกจากแปลงกรณีฝนตกหนัก และป้องกันน้ำขังอ้อยเป็นหย่อมๆ
เมื่อปรับพื้นที่แล้ว ถ้าเป็นแปลง ที่มีชั้นดินดาน ควรมีการใช้ไถระเบิดดินดาน ไถลึกประมาณ 80 เซนติเมตร โดย
ไถเป็นตาหมากรุก หลังจากนั้น จึงใช้ไถจาน (3 ผาน หรือ 4 ผาน ตามกำลังของแทรกเตอร์) และพรวนตามปกติ แล้ว
จึงยกร่องปลูกหรือ ถ้าจะปลูกโดยใช้เครื่องปลูกก็ไม่ต้องยกร่อง

ข้อควรระวังในการเตรียมดิน !!!!
1. ควรไถเตรียมดิน ขณะดินมีความชื้นพอเหมาะไม่แห้ง หรือเปียกเกินไป

2. ควรเตรียมดินโดยใช้ไถจานสลับกับไถหัวหมู เพื่อไม่ให้ความลึก ของรอยไถอยู่ในระดับเดิมตลอด และการใช้ไถจาน
ตลอด จะทำให้เกิด ชั้นดินดานได้ง่าย

3. ไม่ควรไถพรวนดินจนดินละเอียดเป็นฝุ่น เพราะดินละเอียด เพราะการพรวนดินให้ละเอียดเมื่อฝนตกดินจะแน่นทึบ ระบาย
น้ำยาก จะทำให้อ้อยเน่า หรือไม่เจริญเติบโตเพราะขาดอากาศในดิน แต่ถ้าหยาบเกินไปดินเป็นก้อนใหญ่มากจะมีปัญหา
ด้านการกลบท่อนพันธุ์

ฤดูปลูก
การปลูกอ้อยในปัจจุบัน สามารถแบ่งตามฤดูปลูกได้เป็น 2 ประเภท

1. การปลูกอ้อยต้นฝน ซึ่งยังแบ่งเป็น 2 เขต คือ
- ในเขตชลประทาน (20 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ปลูกอ้อย ทั้งประเทศ) ส่วนใหญ่จะปลูกในช่วงเดือน กุมภาพันธ์ ถึง เมษายน
- ในเขตอาศัยน้ำฝน ส่วนใหญ่จะปลูกในช่วงเดือน เมษายน ถึง มิถุนายน

2. การปลูกอ้อยปลายฝน (การปลูกอ้อยข้ามแล้ง) สามารถทำได้ เฉพาะในบางพื้นที่ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
และภาคตะวันออก ที่มีปริมาณและการกระจายของฝนดี และดินเป็นดินทรายหรือดินร่วนปนทราย การปลูกอ้อย
ประเภทนี้จะปลูกประมาณ กลางเดือน ตุลาคม ถึง ธันวาคม

การเตรียมท่อนพันธุ์
ท่อนพันธุ์ที่ดีจำเป็นสำหรับการงอกที่ดีและการเจริญเติบโตที่ดีด้วย ท่อนพันธุ์ที่ดีต้องมีตาที่สามารถงอกและเจริญเติบโต
ได้อย่างน้อยท่อนละหนึ่งตา โดยทั่วไปชาวไร่ใช้ท่อนพันธุ์ที่มี 2 ตาปลูก แต่ถ้าใช้ท่อนที่มี 3 ตาจะให้ผลดีกว่าทั้งในด้าน
ความงอก และการเจริญเติบโต โดยเฉพาะในระยะแรก ชาวไร่โดยทั่วไปมักจะขาดความระมัดระวังเรื่องท่อนพันธุ์ ทำ
ให้ความงอกต่ำ จึงต้องมีการชดเชยโดยใช้ท่อนพันธุ์เกินความจำเป็นทำให้ต้องเสียค่าใช้เพิ่มขึ้นโดยใช่เหตุการณ์เตรียม
ท่อนพันธุ์ที่ดีกระทำได้ดังนี้

1. ตัดท่อนพันธุ์ให้มี 3 ตา ตัดกึ่งกลางปล้อง
2. ระวังอย่าให้ตาถูกกระทบกระเทือน มิฉะนั้นอาจไม่งอก
3. แช่ท่อนพันธุ์ด้วยยาฆ่าเชื้อราทันที ภายหลังตัดเป็นท่อน
4. ถ้าสงสัยว่าจะมีโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสต้องแช่น้ำร้อน 50 – 52 องศาเซลเซียส
5. ถ้าต้องขนส่งพันธุ์อ้อย ควรขนส่งทั้งโดยไม่ลอกกาบ
6. ไม่ควรลอกกาบท่อนพันธุ์ เพราะจะทำให้ตาอ้อยขาดเครื่องป้องกัน ซึ่งอาจทำให้มีความงอกน้อย
7. ถ้าต้องเก็บท่อนพันธุ์ที่ได้สับเป็นท่อนแล้วไว้หลายวัน ควรกองไว้ในร่ม คลุมด้วยหญ้าแห้ง ฟาง หรือใบอ้อยแห้งรดน้ำให้ชุ่ม
นอกจากปลูกด้วยท่อนพันธุ์แล้ว อาจใช้ชิ้นตา (bud chip) ซึ่งเป็นส่วนของข้อที่มีตาและปุ่มรากปลูกโดยตรงในไร่ หรือชำให้
งอกแล้วย้ายปลูกก็ได้

วิธีการปลูก
1. ปลูกด้วยแรงคน คือ หลังจากเตรียมดินยกร่อง ระยะระหว่างร่อง 1-1.5 เมตร แล้ว นำท่อนพันธุ์มาวางแบบเรียงเดี่ยว
หรือคู่ ปัจจุบันเกษตรกรนิยมปลูกโดยวางอ้อยทั้งลำเหลื่อมกันลงในร่อง เสร็จแล้วกลบดินให้หนาประมาณ 3-5 เซนติ
เมตร ถ้าปลูกปลายฤดูฝนควรกลบดินให้หนาเป็น 2 เท่าของการปลูกต้นฤดูฝน

2. การปลูกอ้อยโดยใช้เครื่องปลูก จะช่วยประหยัดแรงงานและเวลา เพราะจะใช้แรงงานเพียง 3 คนเท่านั้น คือคนขับ คน
ป้อนพันธุ์อ้อย และคนเตรียมอุปกรณ์อย่างอื่นถ้าเป็นเครื่องปลูกแถวเดียว แต่ถ้าเป็นเครื่องปลูกแบบ 2 แถว ก็ต้องเพิ่มคน
ขึ้นอีก 1 คน โดยจะรวมแรงงานตั้งแต่ยกร่อง สับท่อนพันธุ์ ใส่ปุ๋ย และกลบร่อง มารวมในครั้งเดียว ซึ่งเกษตรกรสามารถ
ปลูกอ้อยได้วันละ 8-10 ไร่ แต่จะต้องมีการปรับระดับพื้นที่และเตรียมดินเป็นอย่างดีด้วย

การใส่ปุ๋ยอ้อย เป็นสิ่งจำเป็น
ควรมีการใส่ปุ๋ยคอก ปุ๋ยหมัก และปุ๋ยพืชสดร่วมกับปุ๋ยเคมี เพื่อปรับสภาพทางกายภาพของดิน ปริมาณปุ๋ยที่ใส่ควรดู
ตามสภาพความอุดมสมบูรณ์ของดิน และการเจริญเติบโตของอ้อย ถ้ามีการวิเคราะห์ดินด้วยก็ดี การใส่ปุ๋ยเคมีควรมีตัวหน้า
สูงๆ แต่ก็ควรมีตัวกลางและตัวท้ายด้วย อ้อยกินธาตุอาหารหลักเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะฉะนั้นเราควรที่จะลดการซื้อ
ปุ๋ยที่เป็นธาตุอาหารหลักลง และเสริมด้วยธาตุอาหารรอง ธาตุอาหารเสริม เพื่อเพิ่มความแข็งแรง และเพิ่มความหวาน
ให้แก่ต้นอ้อยด้วย

การเก็บเกี่ยวและการขนส่ง
การเก็บเกี่ยวอ้อยส่วนใหญ่ใช้คนตัด โดยทั่วไปเก็บเกี่ยวโดยไม่เผานอกจากจำเป็นเช่นมีโรคหรือแมลงระบาดหรือต้องการ
ให้ทำงานได้เร็วขึ้น เพราะอ้อยเผาเสื่อมคุณภาพเร็วกว่าอ้อยที่ไม่เผา การตัดเริ่มด้วยการใช้มีด ริดใบออก ตัดลำต้นชิดดิน
แล้วตัดยอดอ่อนทิ้งไป นำอ้อยที่ได้มัดรวมกันมัดละ 8-15 ลำ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับขนาดและน้ำหนักของอ้อยที่จะบรรทุก
ได้สะดวก วางมัดอ้อยเป็นแถวๆ เพื่อสะดวกในการบรรทุก หลังจากนั้นจึงใช้รถบรรทุก 10 ล้อเข้าไปบรรทุกในไร่เพื่อ
ส่งเข้าโรงงานต่อไปโดยเฉลี่ยคนงานคนหนึ่งตัดอ้อยได้วันละ (8 ชั่วโมง) 1 ตัน

ในกรณีที่เก็บเกี่ยวด้วยรถตัดอ้อย ส่วนมากจะมีการเผาก่อน แล้วใช้รถเข้าไปตัดยอดและลำต้นติดพื้นดิน จากนั้นต้น
อ้อยก็จะถูกตัดออกเป็นท่อนท่อนละประมาณ 30 เซนติเมตร ท่อนอ้อยจะถูกส่งไปตามสายพานซึ่งมีกะพ้อ ผ่านพัดลม
ซึ่งจะแยกสิ่งสกปรกออกก่อนที่จะถูกพ่นลงในรถบรรทุกซึ่งวิ่งเคียงคู่กัน เมื่อบรรทุกเต็มคันรถก็จะมีคันใหม่มาแทน
เรื่อยไป รถตัดอ้อยตัดได้วันละประมาณ 30 ไร่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาพของอ้อยและสภาพไร่ ข้อเสียของเครื่องตัดอ้อย
ชนิดนี้ก็คือต้องเผาอ้อยก่อนตัดทำให้อ้อยเสื่อมคุณภาพ

ข้อเสียของการเผาอ้อย!!!!
- สูญเสียน้ำหนักและคุณภาพความหวาน

- ถูกตัดราคา ตามประกาศของคณะกรรมการอ้อยและน้ำตาลทรายให้ตัดราคาอ้อยไฟไหม้ ตันละ 20 บาท

- มีสิ่งสกปรกปนเปื้อนมาก อ้อยที่เผาจะมีน้ำตาลเยิ้มออกมาที่ลำอ้อย เมื่อตัดอ้อยแล้ววางสัมผัสกับพื้นดินก็จะมีเศษหิน
ดินทราย ปนเข้ามา

- ทำให้สูญเสียอินทรีย์วัตถุบำรุงดิน การเผาอ้อยทำให้ความอุดมสมบูรณ์ของดินลดลง 5-10 % ต่อปี และทำให้โครง
สร้างของดินไม่เหมาะสมต่อการเจริญเติบโตของอ้อย เช่น ดินแน่นทึบ หน้าดินแห้ง เกิดการแตกระแหง โดยเฉพาะดินเหนียว

- เสียค่าใช้จ่ายดูแลและรักษาอ้อยเพิ่มขึ้น เพราะไม่มีเศษซากอ้อยคลุมดินทำให้มีต้นทุนการซื้อสารเคมีกำจัดวัชพืชมากขึ้น

- ทำให้ตออ้อยถูกทำลาย การเผาจะทำ
ให้ตออ้อยถูกทำลาย อ้อยงอกช้ากว่าปกติหรือไม่งอกเลย

- ทำลายแมลงที่มีประโยชน์ ทำให้แมลงที่ช่วยควบคุมและกำจัดแมลงศัตรูถูกทำลาย ทำให้เกิดการระบาดของแมลง
ศัตรูอ้อย

- เป็นอันตรายต่อชีวิตและทรัพย์สิน รวมถึงสุขภาพของคนตัดอ้อย

ลดรายจ่าย
- ลดการใช้ธาตุอาหารหลักในปริมาณมาก แล้วเพิ่มการใส่ธาตุอาหารรอง ธาตุอาหารเสริมแทน เพื่อเป็นการลดต้นทุน
ในการใช้ปุ๋ย เราอาจจะใส่ปุ๋ยที่มีตัวท้ายสูงหน่อย และใส่ Ca เพื่อให้ลำต้นของอ้อยนั้นมีความแข็งแรง

- มีการนำแกลบดิบมาผสมกับดินก่อนปลูกอ้อย เพราะแกลบดิบนั้นมีการสะสมน้ำได้นานมาก ทำให้น้ำในดินอยู่ได้นาน
ยิ่งขึ้น แกลบดิบเป็นสารอินทรีย์วัตถุที่ใช้เวลาในการย่อยสลายนานที่สุด อาจอยู่ถึงสิบปีเลยทีเดียว ทั้งนี้เพื่อเป็นการ
ลงทุนเพื่อลดต้นทุนนั่นเอง

- หาพื้นที่ๆใกล้กับโรงงานผลิตน้ำตาล เพื่อลดต้นทุนทางด้านน้ำมันในการขนส่ง

- ลดการใช้สารเคมีที่นำมากำจัดศัตรูพืช เนื่องจากมีราคาค่อนข้างแพงและเกษตรกรเองก็ต้องใช้ในปริมาณมาก
เราอาจจะมีการทำสารสกัดสมุนไพรเพื่อใช้ในการขับไล่แมลงศัตรูพืชเอง โดยเราอาจจะผสมสารเคมีเข้าไปเป็นส่วนน้อย
เท่านั้น และอีกอย่างโดยส่วนตัวผมเองแล้ ผมคิดว่า สารสกัดสมุนไพร มีแต่เจ๊า กับได้ครับ ไม่เหมือนสารเคมี
ที่บางทีใช้ไม่ได้ผลแต่ก็ยังเป็นสารตกค้างกับพืชอีกด้วย

เพิ่มรายได้
- มีการแบ่งต้นพันธุ์มาขายส่วนหนึ่งและอีกส่วนหนึ่งก็ส่งเข้าโรงงานเพื่อแปรรูป

- อาจมีการปลูกพืชตระกูลถั่วแซมเช่นถั่วเขียว ในขณะที่อ้อยยังเป็นต้นเล็กอยู่ เพราะเราอาจนำผลผลิตจากถั่วเขียวไป
ขายและไถกลบต้นถั่วเขียวเพื่อให้เป็นปุ๋ยแก่อ้อยต่อไป

ขยายโอกาส
เนื่องจากอ้อยโรงงานนั้นเรื่องของการขยายโอกาสอาจมีน้อยเนื่องจากต้องนำอ้อยที่ผลิตได้ส่งเข้าที่โรงงานผลิตน้ำตาลอีกที
ผมคิดว่าเราอาจจะร่วมกันจับกลุ่มเกษตรกรและยื่นของบประมาณกับทาง อบต. เพื่อที่จะทำโรงงานผลิตโต๊ะ เก้าอี้ด้วย
ชานอ้อย โดยเราอาจจะมีการต่อรองพูดคุยเพื่อขอชานอ้อยที่เหลือจากโรงงานน้ำตาลเพื่อมาเข้าโรงงานผลิตสินค้าของ
เราอีกที ซึ่งเราอาจจะเสนอให้ทำเป็นสินค้า OTOP ของตำบลก็ได้

หรือเราอาจจะจับกลุ่มเกษตรกรเพื่อที่จะต่อรองราคาในการซื้อกากน้ำตาลในราคาถูกจากโรงงาน และนำมาใช้กันใน
ตำบล อาจจะนำมาใช้เป็นอาหารสัตว์ หรืออาจจะนำมาผลิตน้ำหมักชีวภาพเพื่อใช้เป็นอาหารของจุลินทรีย์ในดิน เพื่อ
เป็นการปรับสภาพของดินในไร่อ้อยหลังจากเก็บเกี่ยวผลผลิตไปแล้วก็ได้

ทิ้งท้าย
หลังจากวันที่ลุงคิมสั่งงานนี้ให้กับผม ทำให้ผมต้องศึกษาเรื่องราวของอ้อยอีกมากมายเพราะว่าโดยส่วนตัวผมเองนั้นไม่มีความ
รู้เรื่องอ้อยมาก่อนเลย อาจเนื่องมาจากการที่บ้านของผมเองนั้นอยู่ที่จังหวัดตราด ซึ่งไม่มีการปลูกอ้อยเลย แต่อย่างไรก็ดี
มันก็ทำให้ผมเกิดข้อสงสัยมากมายในหัวหลังจากที่เริ่มอ่าน และหาความรู้ จนในวันนี้ ลุงคิดได้พูดขึ้นมาขณะที่ผมกำลัง
อ่านข้อมูลของอ้อยอย่างใจจดใจจ่อ ว่า “ยิ่งเราอ่าน ยิ่งเราเรียนรู้มากเท่าไหร่ กลับยิ่งทำให้เราไม่รู้ยิ่งขึ้น”
ตอนที่ผมได้ยินคำนี้นั้นมันมีความรู้สึกเหมือนกับว่าโดนใจจังเลย ผมคิดว่ายิ่งเราอ่าน เราเรียนรู้มากเท่าไหร่ กลับยิ่งมี
ปัญหาที่ไม่รู้เพิ่มขึ้นในหัวให้เราต้องหาต้องเรียนรู้มากขึ้นไปอีก เหมือนจิ๊กซอร์ที่ถูกต่อไปเรื่อยๆไม่มีวันจบสิ้น

นายทิวา ดอกพวง (กันดั้ม) นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ภาควิชาเทคโนโลยีการผลิตพืช สาขาพืชไร่ คณะเทคโนโลยีการเกษตร
สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

kimzagass · ตอบ: 08/05/2011 6:33 am ชื่อกระทู้:

ทำหม้อปุ๋ย (ตราสิงห์ยกขาหลัง) ประจำโซน.....

1. ขั้นตอนสำคัญของการทำหม้อปุ๋ยขั้นตอนหนึ่งก็คือ การตัดขวด ซึ่งการตัดขวดต้องใช้ความร้อนในการตัด
โดยการนำเหล็กที่ถูกดัดให้เข้ากับขนาดขวดดังในภาพ มาเผาไฟให้ร้อน จากนั้นนำมาทาบขวดบริเวณที่ต้องการ
ดังภาพ อันนี้ต้องใช้ความประณีตอย่างสูง ค่อย ๆ ทาบไปเวลาพอประมาณ แล้วจุ่มน้ำ ขวดก็จะหลุดออกจากกัน
โดยง่าย (ถ้าไม่ระวังอาจโดนเหล็กลวก หรือแก้วบาดได้)

การตัดขวดที่ถูกต้อง ต้องให้เหลือบ่าขวดเอาไว้สำหรับการยึดกับท่อ ลุงคิมบอกว่า "ถ้ามีบ่านี้แล้วล่ะก็ ต่อ
ให้เอาช้างมาลากยังไม่หลุดเลย ..... ฮ่าๆๆๆ"

2. การนำท่อเก่ากลับมาดัดแปลงใช้ใหม่ เป็นการประหยัดต้นทุนได้ในระดับหนึ่ง ที่เห็นอยู่นี้เป็นการทำความ
สะอาดท่อ โดยการเอาเศษ พีวีซี.ที่ติดอยู่ในท่อที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ออก ที่เรียกว่า "บงท่อ" มีวิธีการดังนี้

1. ทากาวบริเวณเศษท่อนั้น
2. จุดไฟ ไฟจะลุกสักพักรอให้ไฟดับก่อน เศษท่อจะอ่อน
3. ใช้ไขควงแงะเศษท่อออก เป็นอันเสร็จงาน

3. อ๋อมแอ๋มตัดขวดได้สำเร็จแล้วค่า เก่งที่สุดเลย

4. หลังจากตัดขวดแล้วก็นำมาต่อเข้ากับท่อ พีวีซี. โดยนำท่อ พีวีซี.มาลนไฟก่อน
เพื่อให้ท่ออ่อน พออ่อนได้ที่ก็จัดการต่อได้เลย และควรรีดให้ท่อติดกับขวดให้
สนิทป้องกันการรั่วซึม และหลุดง่าย

5. ทดสอบเทเลโข่งโดยไกด์สาวฝึกหัด เพื่อเตรียมตัวรับเเขกจาก จ.สิงห์บุรี ในวันที่ 12/5/11
อะโหล ๆ ..... เห็นหมาคาบกะโป๋มาทางนี้บ่
อะโหล ๆ ..... หมาแลกคุ หมาแลกไข่ เด๊อ พี่น้อง....

6. อ่ะ .... เอาคบเพลิงโอลิมปิกไปวิ่งรอบไร่ซะบ๋อมแบ๋มจะได้ผอม ๆ ซักที

7. ทิวลี่.กำลังตัดท่อ พีวีซี. เพื่อนำกลับมา Reuse

8. หม้อปุ๋ยสำเร็จเเล้ว ผลงานที่น่าภาคภูมิใจของเราเอง แต่กว่าจะสำเร็จได้ก็ใช้เวลานานเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ครั้งต่อไปคงดีขึ้น เพราะการฝึกปรือย่อมทำให้เกิดความชำนาญ สู้ต่อไป เหล่าจอมยุทธ์

เสริม (1):
หม้อปุ๋ยภูมิปัญญากะเหรี่ยงตัวนี้ ระบบการทำงานเหมือน "เวนจูรี่" ภูมิปัญญาต่างประเทศเดี๊ยะๆ ......

แบบเก่า ราคาต้นทุน อันละ 750 บาท (วาวล์ทองเหลือง 650 บาท + อุปกรณ์ พีวีซี. 100 บาท) ...... แบบใหม่
อันละ 100 บาท (ไม่ต้องใช้วาวล์ทองเหลือง)

กว่าจะมาถึงอันละ 100 บาทได้ ต้องผ่านการ "พัฒนา/ปรับปรุง/เปลี่ยนแปลง" มาแล้ว 5-6 แบบ นี่แหละที่เรียก
ว่า "บ้าจริง" แต่ไม่ใช่ "บ้าจริงๆ" นะ

ก็มีนะ ที่คนระดับ WEBMASTER บอกว่า "สิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ" ก็ขอชี้แจงว่า การสร้างสิ่งประดิษฐ์ขึ้นมาใหม่
สักชิ้น มีคำว่า "สิ้นเปลื้อง" ด้วยหรือ หากทุกคนคิดแบบนี้ โลกนี้จะมีสิ่งประดิษบ์ชิ้นใหม่ๆเกิดขึ้นได้อย่างไร.....
ทำไม คนระดับ WEBMASTER จึงไม่คิด "ต่อยอด" ให้มันดีเหนือชั้นขึ้นไปอีก....โธมัส อัลวา เอดิสัน ลอง
ผิดกับการประดิษฐ์หลอดไฟฟ้ามานับ 1,000 ครั้ง จนใครๆหาว่าแกบ้า แต่แกไม่ท้อ (บ้าก็บ้าวะ) กระทั่งได้หลอดไฟ
ฟ้าอย่างที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้ไง แล้วคนที่เคยว่าเอดินสันบ้านั่นแหละที่เอาแนวคิดของเอดิสัน.ไปต่อยอด โดยไม่
กระดากใจ....(บ้านลุงคิมว่า "กลืนน้ำลายตัวเอง" ว่ะ....) .... ว้ามั้ย

หม้อปุ๋ยตัวนี้ถือเป็น "สิ่งประดิฐษ์" ชิ้นใหม่ของโลกโดยแท้ เพราะไม่เคยมีใครทำมาก่อน จดทะเบียนลิขสิทธิ์โลกได้
เลย................

เสริม (2) :
หม้อปุ๋ยตราสิงห์ตัวนี้สำหรับให้ทางใบ (ปุ๋ย/ฮอร์โมน/สารสกัดสมุนไพร) เพราะปริมาณความจุเพียง 750 ซีซี.เท่านั้น
หากต้องการให้ปริมาณมากกว่านี้ต้องทำซ้ำด้วยการเติมหม้อที่ 2 หรือ 3 ตามต้องการ

นวตกรรมใหม่ที่ต้องคิดค้นต่อไป คือ "หม้อปุ๋ยสำหรับให้ทางราก" กล่าวคือ สมมุติว่า ใน 1 โซนมีไม้ผล 20 ต้น ต้องการ
ให้ปุ๋ยทางรากต้นละ 1 กก. นั่นคือ ต้องใช้ปุ๋ยทางราก 20 กก. ..... ปุ๋ย 20 กก.ต้องละลายในน้ำอย่างน้อย 30 ล.หรือ
มากกว่า หากน้ำน้อยกว่านี้ปุ๋ยจะอิ่มตัว (ไม่ละลาย) และถ้าปุ๋ยไม่ละลายก็ไม่สามารถส่งไปพร้อมกับน้ำในท่อ
ถึงสปริงเกอร์ได้

ปัญหาใหญ่ในการประดิษฐ์หม้อปุ๋ยขนาดจุ 30 ล. คือ จะเอาถังอะไรมาทำเท่านั้นส่วนระบบการส่งน้ำละลายปุ๋ยจากถัง
ไปตามท่อถึงหัวสปริงเกอร์นั้น สามารถใช้ระบบเวนจูรี่เหมือนหม้อปุ๋ยทางใบได้

ประสบการณ์ตรง :
เคยทำหม้อปุ๋ยขนาดจุ 30 ล. ให้ทางรากมาแล้วครั้งหนึ่ง ระบบการทำงานแบบเวนจูรี่ ทุกอย่าง O.K. แต่เนื่องจากหม้อ
ปุ๋ยแข็งแรงไม่พอ รับแรงอัดน้ำจากปั๊มไม่ไหวถึงกับระเบิดใช้งานไม่ได้ งานนั้นจึงถูกระงับโครงการไปก่อน.....(ลุงคิม)

kimzagass · ตอบ: 08/05/2011 4:07 pm ชื่อกระทู้:

ใส่ฮอร์โมนเข้าระบบสปริงเกล ด้วยท่อเวนจูรี

http://www.organictotto.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=539101026&Ntype=38

iieszz · ตอบ: 10/05/2011 9:15 pm ชื่อกระทู้: 10-05-54

วางสปริงเกอร์ ระบบกะเหรี่ยง.....

(ยาวตัด.......สั้นต่อ......ไม่พอซื้อ......ไม่ดี รื้อทำใหม่)

1. บ๋อมแบ๋ม ทำการตัดท่อ เพื่อต่อกับหัวสปริงเกอร์ ติดโคนต้น มะม่วง และต้น
ฝรั่งเพื่อให้น้ำและให้ปุ๋ยทางดิน

การตัดต้องตัดท่อให้มีขนาดเท่ากัน ต้องทำการวัดก่อนที่จะตัด เพราะถ้าตัดไม่เท่า
กัน จะทำให้ความสูงของท่อไม่เท่ากัน เพราะถ้าท่อขนาดไม่เท่ากัน จะทำให้ปริมาณ
น้ำที่ต้นฝรั่งจะได้รับไม่เท่ากัน

ยกตัวอย่าง ถ้าเราตัดท่อหนึ่งสูงอีกท่อหนึ่งต่ำ จะทำให้ท่อที่อยู่ต่ำรับปริมาณน้ำ
มากกว่า

การต่อท่อระบบนี้จะทำให้พืชได้รับปริมาณน้ำที่เท่ากัน เราสามารถปรับความเบา
และความแรงของน้ำได้

2. อ๋อมแอ๋มกำลังทากาว เพื่อต่อท่อเข้ากับหัวสปริงเกอร์

3. ทิว กำลังทำการต่อท่อสามทาง

4. โบ๊ท ต่อท่อ 4 หุนเกลียวนอกเข้ากับสปริงเกอร์

5. ภาพที่ทุกคนกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างขมักเขม้น แต่ทิวนี่สิ กำลังมองหา
อะไรเหรอ ?

6. ทิว กับบ๋อมแบ๋ม ต่อท่อที่ สวนมะม่วง เป็นครั้งแรกที่พวกเราต่อท่อกัน ท่อที่ออก
มาเลยไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่นัก

7. ต้น ทากาวเพื่อต่อเข้ากับสปริงเกอร์ ใต้โคนต้นมะม่วง สงสัยต้นจะเหม็นกาว เลย
ทำหน้าอย่างนั้น

8. บ๋อมแบ๋มใช้เลื่อยตัดท่อ เพื่อต่อ ข้อต่อตรง เข้ากับข้องอ

9. สงสัยทิวต้องใช้กำลังมากทำหน้าซะ....การต่อท่อเมื่อทากาวเสร็จ ต้องใช้แรง
ดึงท่อให้ต่อกัน เพราะจะทำให้กาวอาจจะหลุดได้ ถ้าติกไม่แน่นพอ

10. บ๋อมแบ๋มทำการ ตัด ข้อต่อ ข้องอ โดยให้ต้นจับให้เราต้องทำงานกันเป็นทีม
ผลงานจึงจะออกมาดูดี

11. บ๋อมแบ๋ม ทากาวเพื่อต่อท่อแบ่งโซน ออกเป็นสองโซนเพราะจะได้ปริมาณน้ำ
ที่มากกว่าทำเป็นโซนเดียว เราจะต่อเหมือนเครื่องหมายบวก

12. ภาพนี้ก็เป็นภาพที่พวกเราต่อท่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว เป็นผลงานการต่อท่อชิ้น
โบว์แดง ที่พวกเราเพิ่งจะเคยทำเป็นครั้งแรก ใช้เวลาต่อเพียงครึ่งวันก็เสร็จ

ลองคิด ดูสิค่ะลงทุนครั้งเดียวแต่สามารถใช้ได้นานหลายปี แถมเรายังสามารถต่อ
เองก็ได้ ใช้เวลาเพียงไม่นาน อันนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับความชำนาญ ถ้าคนที่ทำเป็น
อาจจะใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง

เราไม่ต้องเสียเวลาลากสายยาง ที่ต้องใช้เวลาเป็นวันกับการรดน้ำเพียงแค่เรา เปิด
สปริงเกอร์ ใช้เวลาแค่สิบนาที เวลาที่เหลือเราก็เอาไปทำงานอย่างอื่นได้

10 นาที ปั๊มไฟฟ้า สปริงเกอร์ กับ 3 ชม.ปั๊มไฟฟ้า ลากสายยาง ต่อ 1 ครั้ง การ
ทำงาน.....อย่างไหนประหยัดกว่ากันคะ.....

13. โบ๊ท ถึงกับนอนต่อเลย เพราะกลัวว่าสปริงเกอร์ที่ต่อจะไม่ตรง การต่อเราต้อง
ต่อให้ตรงตามท่อ ไม่ปล่อยให้ท่อเอียง เพราะมองดูแล้วจะไม่สวยงาม และการไหล
ของน้ำ ถ้าท่อเอียงน้ำจะไหลลำบาก และเวลาให้ปุ๋ย ป๋ยจะไม่โดนโคนต้น แต่จะ
โดนหญ้าที่เกิดรอบๆต้นแทน

การต่อครั้งนี้เป็นการต่อที่ต้นฝรั่ง เป็นการต่อครั้งที่สองของพวกเรา

14. อ๋อมแอ๋มเป็นคนใช้เลื่อยตัดท่อ ต้นทากาว แล้วทิวก็เป็นคนต่อ

15. กันดั้ม กับอ๋อมแอ๋ม ต่อท่อที่ปลายโซนต้นฝรั่ง โดยใช้ข้อต่อสามทาง

16. อ๋อมแอ๋ม ตัดท่อส่วนที่เหลือ ที่ไม่ได้ใช้งานออก

17. โบ๊ท กันดั้ม ต้น รวมมือ รวมพลังกันต่อท่อ โดยกันดั้มจับ ต้นทากาวและโบ๊ท
ต่อ และตอกที่ท่อเพื่อให้แน่น

18. โบ๊ทต่อข้อต่อสามทาง และข้อต่อตรง

19. บ๋อมแบ๋ม ตอกท่ออยู่ที่ปลายท่อ เพราะจะได้ต่อง่าย และท่อที่ต่อจะได้แน่น

20. ทุกคนรวมพลังกันต่อท่อ เพื่องานที่ออกมาจะได้ เสร็จเร็ว และงานที่ออกมา
จะดูเรียบร้อยเพราะเรารวมพลังกัน....สู้ สู้

21. อ้าวเร็ว ช่วยกันคนละไม้คนละมืองานจะได้เสร็จ เราต้องมีความสามัคคีกัน

22. ขั้นตอนนี้ก็เป็นขั้นตอนสุดท้ายแล้ว โบ๊ทเลื่อย เพื่อจะต่อข้องอ เป็นอันเสร็จ
เรียบร้อย

23. อ๋อมแอ๋มสู้ตายค่ะ ไม่ว่าจะเหนื่อย หรือร้อน แค่ไหน

24. ต่อเสร็จแล้วก็จะทำการเปิดน้ำดู แต่บังเอิญว่าลืมทากาว ภาพที่เห็นเลยออก
มาเป็นแบบนี้ ต้องทำการซ่อมแซมด่วน

25. นี่เป็นผลงานการต่อท่อคร้งที่สองของพวกเรา เยี่ยมเลย สวยงามจริงๆ ครั้งนี้
เราเกิดความชำนาญขึ้นนิดหน่อย เลยใช้เวลาแค่ 3 ชั่วโมง

26. เป็นงัยค่ะ ผลงานของพวกเรา นักศึกษาชั้นปีที่ 1 จากสถาบันเทคโนโลยีพระ
จอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ดูแล้วคุ้มค่าจริงๆ

อ๋อมแอ๋ม.ขอเปียกสักหน่อยเพราะว่า......ร้อน

27. และนี่ก็คือ ผลงานชิ้นที่สองของพวกเรา รวมพลัง สามัคคีกัน งานที่ทำก็จะ
ออกมาดีเอง

iieszz · ตอบ: 11/05/2011 11:14 pm ชื่อกระทู้: 11-05-54

สำนักงานเขตหนองจอก กทม. ปรึกษาหารือเรื่อง แนวทางส่งเสริมการเกษตร

1. อ๋อมแอ๋มสาธิตวิธีการทำ Ca.B เป็นครั้งที่ 2 ให้กับสำนักงานเขตหนองจอกชม ขั้นตอนนี้กำลังปั่นน้ำ
และปรับค่า pH ให้ได้เท่ากับ 6.0 อยู่ค่ะ

2. นอกจากแขกที่มาจากสำนักงานเขตหนองจอกแล้วก็มีมาตามข่าวทางวิทยุด้วยนั่นก็คือ สองท่านที่เห็นนั่ง
อยู่ด้านข้างของอ๋อมแอ๋มนี่แหละค่ะ ซึ่งทุกท่านก็ให้ความสนใจกับสิ่งที่อ๋อมแอ๋มนำเสนออย่างเต็มที่ และที่
เห็นนี้ก็ใส่โบรอน.ลงไปเรียบร้อยแล้วค่ะ

3. เสร็จเรียบร้อยแล้วสำหรับ Ca.B ซุปเปอร์ ใส่สีเหลืองเพื่อเพิ่มความขลังลงไป

4. ส่วนผสมทุกอย่างเป็น Food grade อ๋อมแอ๋มก็เลยจัดการชิมให้ดูเป็นตัวอย่าง แค่พอแตะลิ้น
ไม่ได้กระดกไม่เป็นอันตรายหรอกค่ะ รสชาดก็เฝื่อนอมเปรี้ยว แปลก ๆ ดี หาตัวอย่างเปรียบเทียบไม่ได้
ต้องลองเองถึงจะรู้ค่ะ

5. น้ำเปล่ามีค่าความถ่วงจำเพาะเท่ากับ 0 ทำให้อยากทราบว่าแล้วปุ๋ยที่เราปรุงล่ะจะมีความถ่วงจำเพาะสัก
เท่าไหร่ เพียงพอหรือเปล่า ว่าแล้วก็จัดการวัดให้เห็นกันจะจะเลย ซึ่งความถ่วงจำเพาะที่ได้ก็คือ 10
โอ้โห...มากขนาดนี้เชียว

6. ทุกคนกำลังดูความถ่วงจำเพาะที่ได้นั่นก็คือ เท่ากับ 10 แสดงว่าปุ๋ยน้ำที่เราปรุงไปอุดมไปด้วยสาร
อาหารที่พืชต้องการอย่างเต็มเปี่ยม ใส่อะไรลงไปก็ได้อันนั้นแหละค่ะ

7. คณะจากสำนักงานเขตหนองจอกกล่าวขอบคุณ คุณลุงคิมที่ให้ความอนุเคราะห์ให้ความรู้และคำปรึกษา
ซึ่งทางคณะก็จะได้นำไปประยุกต์เพื่อส่งเสริมต่อไป

8. คณะจากสำนักงานเขตหนองจอกถ่ายรูปร่วมกับลุงคิมเพื่อเป็นที่ระลึก เสียดายที่เรามัวเเต่เก็บของเลย
พลาดโอกาสเข้ากล้องไปได้

เสริม :
จากการพูดคุยกันวันนั้นทราบว่า คณะเขตหนองจอก กทม.ที่มาเป็น จนท.เขต ไม่ใช่ จนท.เกษตรเขตหนองจอกโดยตรง
แต่ด้วยภารกิจ "บำบัดทุกข์ บำรุงสุข" ต่อประชาน กอร์ปกับ สนง.เขต ได้รับงบประมาณจากหน่วยราชการใด ลุงคิมจำ
ไม่ได้ มาประมาณ 5 ล้าน จึงเกิดแนวความคิดที่จะจับงานเกษตร มาเป็นโครงการหนึ่งในอีกหลายโครงการที่จะเป็นโครง
การส่งเสริม

จาการที่ จนท.ได้ลงพื้นที่เกษตรในเขตหนองจอก เพื่อหาข้อมูลเบื้องต้น ก็ได้ทราบว่า มีเกษตรกรจำนวนไม่น้อยรู้จักรายการ
สีสันชีวิตไทยวิทยุเพื่อการเกษตรและอาชีพเสริม ถึงขนาดเป็นแฟนฟังประจำ กับเกษตรกรส่วนหนึ่งเคยสัมผัสกับลุงคิม
โดยตรงมาก่อนแล้ว จากงานสีสันสัญจร คราวตระเวนไปให้ความรู้ด้านการเกษตรถึงพื้นที่ ณ ที่ต่างๆทั่วประเทศมาบ้างแล้ว

เกษตรกรหลายคนได้เสนอแนะการทำเกษตรแบบ "อินทรีย์นำ - เคมีเสริม - ตามความเหมาะสม" โดยใช้แนวทางของ
ไร่กล้อมแกล้มเป็นหลัก

ที่ไร่กล้อมแกล้มได้เสนอแนะแนวทางเกษตรแบบ "เกษตรกรเป็นศูนย์กลาง" (farmer center) หมายความว่า เกษตรกร
ปลูกพืชอะไรอยู่ ก็ส่งเสริมตัวนั้นอย่างบูรณาการ ครบวงจร ครบทุกมิติ ตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำ บนพื้นฐาน "เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา"

เกษตรกรเขตหนองจอกและเขตใกล้เคียง ส่วนใหญ่ทำ "นาข้าว" จึงน่าที่จะเน้นหรือให้ความสำคัญระดับต้นๆ ส่งเสริมการ
ทำนาข้าว ภายใต้หลักปรัชญาเกษตรพอเพียง แล้วแปลงหลักปรัชญาเป็นการปฏิบัติ ดังนี้....

**** ลดรายจ่าย หมายถึง มาตรการในการลดค่าใช้จ่ายต่างๆ เช่น
- ลดค่าปุ๋ยเคมี โดยยึดหลักการให้ปุ๋ยนาข้าว ถูกสูตร ถูกอัตรา ถูกระยะ ถูกวิธี
- ลดค่าปุ๋ยอินทรีย์ โดยการแปลงฟางให้เป็นปุ๋ยอินทรีย์ และมีการปรับปรุงบำรุงดินด้วยปุ๋ยพืชสด
- ลดค่าสารเคมี โดยการใช้สารสกัดสมุนไพร และระบบ ไอพีเอ็ม.
- ลดค่าน้ำมันเชื้อเพลิง โดยการใช้แรงงานสัตว์ แรงงานคน หรืออาศัยหลักธรรมชาติ
- ลดค่าเมล็ดพันธุ์ โดยการผลิตเมล็ดพันธุ์เอง และใช้เมล็ดพันธุ์อย่างถูกต้อง และใช้ในอัตราที่เหมาะสม
- ลดค่าใช้จ่ายเทคโนโลยีวิทยาศาสตร์ โดยการเปลี่ยนหรือใช้ร่วมกับเทคโนโลยีธรรมชาติ
- ลดค่าจ้างแรงงานโดยการทำเอง หรือลงแขก

**** เพิ่มรายได้ หมายถึง ใช้เทคโนโลยีการผลิตอย่างเหมาะสม เช่น
- บำรุงนาข้าวให้ได้คุณภาพและสายพันธุ์ตรงตามความต้องการที่แท้จริงของตลาด
- ใช้เทคโนโลยีการผลิตที่เหมาะสมต่อการผลิตให้ได้ปริมาณสูงสุดด้วยต้นทุนต่ำสุด รวมทั้งตัดรายการต้นทุนที่สูญเปล่า
- ขจัดและป้องกันปัญหาที่ทำให้ข้าวถูกตัดราคา (พันธุ์ ความชื้น สิ่งเจือปน ข้าวหัก ฯลฯ)
- นำของเหลือจากการผลิต (แกลบ ฟาง รำ ข้าวปลาย) มาสร้างมูลค่าเพิ่ม เช่น ทำปุ๋ยอินทรีย์ เพาะเห็ด เลี้ยงสัตว์ ฯลฯ
- แบ่งพื้นที่ส่วนหนึ่งสำหรับเลี้ยงปลาในนาข้าว หรือปลูกผักบนคันนา
- ปลูกพืชอายุสั้น (แคนตาลูป แตงโม ถั่ว ฯลฯ) สลับรุ่นนาข้าว เพื่อสร้างรายได้ บำรุงดิน และตัดวงจรชีวิตศัตรูข้าว

**** ขยายโอกาส หมายถึง มาตรการต่างๆที่ทำให้เกิด "ธุรกิจเกษตร" ในอันที่จะพัฒนาไปสู่ความก้าวหน้า เช่น
- รวมกลุ่มแลกเปลี่ยนความคิด ความรู้ เทคโนโลยี ประสบการณ์
- รวมกลุ่มผลิต ปุ๋ย/ฮอร์โมน/สารสมุนไพร/อื่นๆ ใช้เอง แทนการซื้อแบบสำเร็จรูป
- รวมกลุ่มจัดซื้อผลิตภัณท์เพื่อการเกษตร (นาข้าว) แบบซื้อตรงจากบริษัทขายส่ง
- รวมกลุ่มขายผลผลิตเพื่อให้เกิดพลังในการต่อรองราคากับคนรับซื้อ
- รวมกลุ่มแปรรูปสร้างมูลค่าเพิ่ม เช่น ข้าวกล้องโอท็อป ข้าวถุงขายผ่านร้านค้าสหกรณ์ ขายส่งห้างหรือส่งออกแบบประกันออร์เดอร์
- รวมกลุ่มใช้งบ อบต.จัดซื้อ รถดำนา, รถหยอดเมล็ดข้าว, รถเก็บฟาง, เป็นเครื่องจักรกลกลาง ให้สมาชิกเช่าใช้งาน
- รวมกลุ่มเป็นแหล่งผลิตเมล็ดพันธุ์จำหน่ายในเขต หรือทั่วประเทศ
- รวมกลุ่มสร้างโรงสี
- รวมกลุ่มตั้งสหกรณ์ หรือร้านค้าขายตรงผู้บริโภค
- รวมกลุ่มจัดกิจกรรมเพื่อโฆษณา ประชาสัมพันธ์
- รวมกลุ่มสร้างเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษรตร ชม-ชิม-ซื้อ หรือโฮมสเตย์
- รวมกลุ่มหรือจัดตั้งแกนนำ เพื่อช่วยเหลือผู้ที่ด้อยโอกาสกว่าหรือยังช่วยตัวเองไม่ได้

ทั้งหมดทั้งสิ้นนี้เป็นเพียงตัวอย่างเล็กๆ หรือส่วนย่อย ของสังคมชาวนาที่แท้จริงเท่านั้น อันที่จริง ประเทศไทยเรามีโครงการ
ส่งเสริมการเกษตรดีๆต่อเกษตรกรทุกสาขาอาชีพมากมาย แต่โครงการเหล่านั้นไปไม่ถึงเกษตรกร การปฏิบัติไม่ครบวงจรหรือ
ไม่สมบูรณ์แบบ รวมทั้งขาดความต่อเนื่อง เท่านั้น

แผนการใดๆ จะสามารถปฏิบัติและประสบความสำเร็จตามวัตถุประสงค์อย่างแท้จริงได้ ต้องอยู่บนพื้นฐาน "เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา"
เป็นสำคัญ

อย่างไรก็ตาม แม้ผู้ส่งเสริมจะมีความตั้งใจจริงสักเพียงใด แต่ถ้าผู้รับการส่งเสริมไม่เอาด้วย ไม่พัฒนาปรับปรุงเปลี่ยนแปลง
ตัวเองเลย งานส่งเสริมนั้นก็ไร้ผล............................. (ลุงคิม)

kimzagass · ตอบ: 12/05/2011 5:47 pm ชื่อกระทู้: